Substancja, która powstała w wyniku destylacji ropy naftowej i dokładnego oczyszczenia.
Nie rozpuszcza się w wodzie, natomiast rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych, np. w terpentynie.
W dotyku jest tłusta.
Odkrycie parafiny nastąpiło w roku 1809, a dokonał tego niemiecki chemik i mineralog Johann Nepomuk von Fuchs.
W zależności od składu wyróżnia się parafinę ciekłą, miękką i twardą.
Każda z nich ma nieco inne właściwości i zastosowanie, a najczęściej do różnych celów wykorzystywana jest parafina miękka i parafina twarda.
Parafina ciekła (inaczej olej parafinowy) charakteryzuje się dużą zdolnością do magazynowania i powolnego oddawania ciepła. Jest substancją bezwonną i bezbarwną.
Kiedyś ciekłą parafinę naftową wykorzystywano na bieżąco jako paliwo, zwłaszcza do lamp naftowych, które oświecały całe miasta przed wynalezieniem elektryczności.
Do innych ciekawych zastosowań należało woskowanie papieru, ekstrakcja substancji zapachowych z kwiatów, produkcja wosków do podłóg, ochrona metali przed korozją, koloryzowanie skór w przemyśle garbarskim, czy wykańczanie powierzchni betonowych.
Poza tym jest używana do celów kosmetycznych i farmaceutycznych (m.in. jako środek przeczyszczający.
Parafina twarda (temperatura topnienia około 60° Celsjusza), to inaczej wosk parafinowy, została odkryta przez Carla Reichenbacha również w Niemczech w roku 1830, kiedy próbował opracować sposoby skutecznego oddzielania i rafinowania substancji woskowych naturalnie występujących w ropie naftowej. Wosk parafinowy (znany dzisiaj), występuje głównie w postaci białej, bezwonnej, pozbawionej smaku, woskowej substancji stałej, o typowej temperaturze topnienia od około 47° C do 64° C. Jest mieszaniną cząsteczek węglowodorów zawierających od dwudziestu do czterdziestu atomów węgla.
Jest odporny na większość odczynników chemicznych, ale rozpuszcza się w eterze, benzenie i niektórych estrach.
Łatwo się pali i w dodatku bez kopcenia, dlatego prawie natychmiast został skojarzony z produkcją świec - świece parafinowe zaczęły wchodzić w użycie około roku 1860.
Poza tym wosk parafinowy jest wykorzystywany jako środek ułatwiający poślizg i chroniący przed wilgocią - np. przedmioty drewniane.
Dzisiaj parafina stosowana jest między innymi (po dodaniu stearyny) do wyrobu świec, a oprócz tego do produkcji past połyskowych, zagęszczania olejów smarowych, konserwacji serów, oraz jako materiał izolacyjny.
Używa się jej także do bezpiecznego przechowywania metali alkalicznych (sodu, potasu itp.).