Organiczny związek chemiczny z grupy arenów, najprostszy węglowodór aromatyczny.
Benzen jest jednym z najważniejszych rozpuszczalników, służy m.in. do produkcji tworzyw sztucznych, włókien syntetycznych, barwników, leków, detergentów i pestycydów.
Ma słaby zapach, określany jako słodki.
Niegdyś był masowo stosowany jako rozpuszczalnik dla wielu reakcji prowadzonych w skali przemysłowej, obecnie ze względu na swoje właściwości toksyczne i rakotwórcze jest rzadko używany.
Już w 1900 roku podejrzewano że benzen jest toksyczny, dlatego o ile tylko istnieje taka możliwość, zastępuje się go innymi rozpuszczalnikami, ponieważ zarówno wdychanie jego par, jak również absorpcja benzenu przez skórę może spowodować ostre zatrucie, a nawet zgon.
Po raz pierwszy benzen został wyodrębniony przez anielskiego fizyka i chemika Michaela Faradaya w 1825 roku ze sprężonego gazu świetlnego, będącego oleistą pozostałością zbierającą się na dnie londyńskich gazowych lamp ulicznych.
Dwadzieścia lat później, inny angielski chemik, Charles Mansfield wyodrębnił benzen ze smoły pozostałej po zgazowaniu węgla, a w roku 1849 rozpoczął jego produkcję na skalę przemysłową.
Nazwę benzen (benzol), zaproponował w 1843 roku niemiecki chemik Justus von Liebig.
W 1860 roku, niemiecki chemik Friedrich A. Kekulé von Stradonitz miał wizję, że cząsteczka benzenu ma budowę pierścieniową - jak się później okazało: rzeczywiście.