Ketchup

Jest to sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego.

Kolor sosu jest zwykle ciemno czerwony, czerwono-brązowy, rzadziej zielony. Stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzyfrytek itp.

Być może pierwowzorem ketchupu była zupa polinezyjska, w skład której wchodziły m.in. cebula, fasola, zioła i sardynki.

Prawdopodobnie chodzi tutaj jednak o zaprawę stosowaną do przyrządzania potraw rybnych - rodzaj sosu sporządzanego na bazie... rybich wnętrzności, w skład którego wchodziły m.in: anchois, orzeszki ziemne, grzyby i nasiona fasoli.
Mikstura, zanim była gotowa do spożycia, musiała leżakować w pełnym słońcu 20 dni.
Twórcami tego sosu byli Chińczycy - w chińskim dialekcie Xiameni słowo kôe-chiap (kecap) znaczy dokładnie "zaprawa do ryb".
Nazwa sosu i jego receptura dotarły do Europy pod koniec XVII wieku przez Anglię.

Słowo catchup pojawiło się w druku pierwszy raz w 1690 roku, w roku 1711 nazwa słynnego już wówczas sosu została zmieniona na współczesną - ketchup. Również w Anglii, po raz pierwszy, pojawił się na rynku w 1837 roku ketchup pomidorowy.
Pierwszy przepis na samodzielne sporządzenie ketchupu był wydrukowany w 1727 roku, natomiast pierwszy przepis na ketchup z dodatkiem pomidorów, został opublikowany w Nowej Szkocji w 1782 roku.

Na początku XIX wieku sos dotarł do USA. Jego receptura została dostosowana do tamtejszych przyzwyczajeń smakowych przez Henry'ego Johna Heinza, późniejszego założyciela firmy spożywczej H. J. Heinz Company, producenta znanej marki ketchupu. Miało to miejsce w roku 1876.

Od tej pory znany jest na całym świecie i używany jako sos, przyprawa i baza do różnych potraw. Jednak dzięki ekspansji restauracji typu "fast food", ketchup kojarzony jest jako idealny dodatek do frytek.

Okazuje się, że oprócz zastosowań typowo kulinarnych, można go z powodzeniem używać jako środka usuwającego śniedź (patynę) z miedzianych i srebrnych przedmiotów.
Wystarczy na pokrytą nalotem powierzchnię nanieść warstwę ketchupu, a po pewnym czasie spłukać wodą. Nie dosyć, że jest tańszy od dostępnego w handlu środka do usuwania śniedzi, to jest równie skuteczny, a jednocześnie łagodniejszy dla dłoni.

Ciekawostka:
  W połowie XIX wieku, pewien doktor z Ohio leczył keczupem pacjentów, stosując go jako uniwersalny lek na wszelkie dolegliwości - od niestrawności do cholery.