Kevlar (PPTA) jest jednym z najważniejszych włókien sztucznych, jakie kiedykolwiek stworzono.
Materiał ten należy do gatunku polimerów aromatycznych, poliamidów, i chemicy nadali mu nazwę poli (p-fenylotereftalanoamid). Jego prekursorem był wynaleziony w latach trzydziestych nylon.
Wynaleziony został w laboratoriach DuPont w 1965 roku, przez zespół badaczy pod kierunkiem amerykańskiej chemiczki polskiego pochodzenia, Stephanie Kwolek. Otrzymuje się go w wyniku reakcji polikondensacji chlorków kwasów dikarboksylowych z aminami aromatycznymi.
Cechą charakterystyczną tworzywa jest jego duża wytrzymałość na rozciąganie, przy małym ciężarze właściwym włókna. Przy tej samej masie, kevlar jest pięcio-, sześciokrotnie wytrzymalszy od stali, dzięki specyficznemu ułożeniu cząsteczek - powstaje z nich symetryczny łańcuch z ogniwami leżącymi na linii prostej.
Jest mocniejszy niż włókna szklane i węglowe. Odznacza się również doskonałą wytrzymałością termiczną (topi się w temperaturze około 600° Celsjusza) i stabilnością wymiarową, oraz niewielkim wydłużeniem przy zerwaniu.
Nie ulega korozji i jest odporny na działanie większości chemikaliów. Nie przewodzi prądu elektrycznego, a na dokładkę jest niepalny, przez co znalazł zastosowanie w sprzęcie do pokazów ogniowych, podczas których nasącza się go substancją palną o temperaturze spalania do około 400° C (np. naftą).
Ten supermocny polimer, od chwili wprowadzenia go na rynek we wczesnych latach 70-tych XX wieku znalazł wiele zastosowań - z przędzonego kevlaru robi się m.in. hełmy, kamizelki kuloodporne i liny, a nieprzędzony materiał coraz częściej jest wykorzystywany w przemyśle motoryzacyjnym i lotniczym do produkcji spadochronów.
Co ciekawe, materiał zrobiony z kevlaru jest w stanie zatrzymać kulę, ale może zostać łatwo rozcięty zwykłym nożem.
Ponadto wykorzystuje się go przy produkcji światłowodów - w celu zapewnienia ich odporności na złamanie i rozciąganie, oraz w trampolinach, wewnętrznych powłokach nart, rakietach tenisowych i kajakach, a nawet częściach pancerza lotniskowców.
W turystyce znalazł zastosowanie przy ochronie szczególnie narażonych na uszkodzenia mechaniczne elementów obuwia i odzieży. W motoryzacji używany jest do wzmocnienia obręczy i innych elementów rowerów i motocykli. Znalazł też zastosowanie przy produkcji membran do głośników.
Rozważa się także jego wykorzystanie w rejonach zagrożonych wstrząsami sejsmicznymi, do zabezpieczania konstrukcji budowlanych.