Roślina trwała, intensywnie pachnąca, miododajna.
Oregano należy do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae), występuje w Europie i Azji Środkowej - w Polsce występuje przede wszystkim lebiodka pospolita - Origanum vulgare L.
Już w starożytnym Egipcie, oregano było dobrze znane i wykorzystywane dla jego leczniczych, odkażających i konserwujących właściwości. Starożytni Egipcjanie uważali oregano za roślinę poświęconą Ozyrysowi i wplatali ją do wieńców zakładanych podczas obrządków rytualnych.
W starożytnej Grecji, oregano uważano za symbol radości i szczęścia. Grecy i Rzymianie zdobili nim głowy nowożeńców.
Było uznawane za jeden z najsilniejszych naturalnych antybiotyków i antyoksydantów. O jego dobroczynnym działaniu pisali już Arystoteles i Hipokrates.
W średniowieczu lebiodkę stosowano do aromatyzowania wody do mycia. Liście wykorzystywano jako namiastkę herbaty, lub tytoniu. Świeżymi liśćmi nacierano dębowe meble i podłogi, pokrywając je pachnącą politurą. Zielem lebiodki farbowano tkaniny na czarno, a kwiaty służyły do barwienia wełny na kolor pomarańczowy.
W medycynie ludowej, odwar z ziela lebiodki stosowano na ból zębów. Ziele lebiodki było też uważane za skuteczny środek uspokajający w niektórych zaburzeniach psychicznych.
Do dziś lebiodka stosowana jest jako lek żołądkowy, przeciwskurczowy, dezynfekujący, moczopędny, antyseptyczny (np. w bólach zębów) i przeciwzapalny. Może być pomocna w leczeniu zapalenia oskrzeli i zaburzeń trawienia. Pomaga w leczeniu chorób dróg oddechowych.
Dzisiaj oregano jest używane jako przyprawa o intensywnym aromacie i delikatnie gorzkim smaku. Jako przyprawę wykorzystuje się wysuszone lub świeże liście i kwiatostany rośliny. Szczególnie popularne w kuchni śródziemnomorskiej, głównie we Włoszech.
Oregano doskonale wzbogaca smak pizzy, lasagne, spaghetti, zapiekanek makaronowych, serów, zup i sosów.
