To skala używana w medycynie w celu określenia stanu noworodka.
Ocena stanu noworodka ma miejsce zaraz po porodzie: w pierwszej, trzeciej, piątej i 10 minucie życia. podawana jest w skali od 0 do 10.
Ocenianych jest pięć parametrów:
częstotliwość rytmu serca (tętno powyżej 100/minutę - 2 punkty), oddychanie (głośny płacz - 2 punkty), napięcie mięśniowe (napięcie prawidłowe, samodzielne ruchy - 2 punkty), odruchy (kaszel lub kichanie w odpowiedzi na podrażnienia - 2 punkty), zabarwienie skóry (całe ciało różowe - 2 punkty).
Za każdy z tych parametrów przydzielane jest 0-2 punkty, przy czym 2 oznacza stan optymalny, 1 - stan niezadowalający, a 0 - niewystępowanie.
Skala została stworzona i przetestowana przez amerykańską lekarkę anestezjolog i profesor, Virginię Apgar.
W 1952 roku, ta badaczka pracująca jako profesor Uniwersytetu Columbia, zaprezentowała swoją skalę na międzynarodowym spotkaniu anestezjologów, a następnie - w roku 1953, opublikowała pracę na jej temat na łamach pisma "Current Researches in Anesthesia & Analgesia".
Jeszcze w tym samym roku zaczęto stosować skalę do oceny stanu noworodków i jest ona wykorzystywana z powodzeniem do dziś na całym świecie - przyczyniła się do uratowania tysięcy istnień ludzkich.
10 lat później, na bazie nazwiska twórczyni skali, powstał akronim. Postanowiono przyporządkować litery składające się na nazwisko Virginii Apgar, do kolejnych pięciu cech noworodka:
A – appearance (skin colour) – wygląd, zabarwienie skóry,
P – pulse – tętno,
G – grimace (reflexes to stimuli) – reakcja na bodźce,
A – activity (muscular tone i movement) – aktywność, napięcie mięśniowe i ruchy,
R – respiration (breathing) – oddech.
