Początkowo, kilka tysięcy lat temu, ludzie ścinali włosy wyłącznie ze względów praktycznych.
Używali do tego krzemiennych narzędzi, ponieważ długie włosy były niewygodne w codziennym życiu.
Z biegiem lat, ścinanie włosów zmieniło się: od praktycznych, prostych cięć przy pomocy prostych narzędzi, do wyrafinowanych stylizacji i rozwoju profesjonalnych narzędzi.
W starożytnym Egipcie fryzjerzy i fryzjerki mieli wysoką pozycję społeczną (mimo, że często byli to niewolnicy).
Rodzaje fryzur (lub peruk) poddanych faraonów, były powiązane z ich przynależnością do określonej grupy społecznej. Dominowała fryzura na pazia i gładkie uczesanie.
W starożytnym Rzymie już w III wieku p.n.e. salony fryzjerskie były powszechne w miastach. Istniał już nawet zawód tonsor, czyli fryzjer, który zajmował się nie tylko goleniem, ale i podstawowymi zabiegami medycznymi. Rzymianie eksperymentowali też z farbowaniem włosów, na przykład za pomocą henny.
W Rzymie i Grecji, fryzjerzy oferowali również depilację woskiem, manicure i pedicure.
Już około 400 roku p.n.e. greckie kobiety farbowały włosy, podobnie robiły Rzymianki, po to, by ukryć siwiznę. Najpopularniejszym kolorem był blond, co wiązało się z egzotycznym wyglądem ludzi z północy. Co ciekawe, w pewnym okresie rzymskie prostytutki były prawnie zobowiązane do farbowania się na blond. Inne najpopularniejsze kolory to czerwień i czerń. Najbogatsi pudrowali włosy złotym pyłem.
W średniowieczu barberzy (cyrulicy) byli wszechstronnymi rzemieślnikami, łączącymi usługi fryzjerskie z medycznymi.
Oprócz strzyżenia i golenia przedstawicieli płci brzydkiej, zajmowali się także wyrywaniem zębów, upuszczaniem krwi oraz prostymi zabiegami chirurgicznymi. Pod wpływem presji ze strony lekarzy, w XVII i XVIII wieku zaostrzono formalne wymogi kwalifikacyjne dla cyrulików.
W XVII i XVIII wieku w Europie zaczęli się pojawiać mężczyźni stylizujący włosy kobietom.
Jednym z najpopularniejszych był niejaki Champagne, który otworzył salon fryzjerski w Paryżu i upiększał zamożne paryżanki aż do swojej śmierci w 1658 roku, Był tak sławny, że stał się bohaterem komedii "Champagne le coiffeur" wystawionej w Theatre du Marais w 1662 roku.
Do wieku XIX zamożne osoby układały włosy we własnym domu, z pomocą służących. Za sprawa mody i niezwykle skutecznej reklamy w powstającej prasie kobiecej, te nawyki uległy zmianie - kobiety zaczęły korzystać z usług salonów fryzjerskich.
Amerykanka Martha Matilda Harper wynalazła pierwszy rozkładany fotel do mycia włosów, oraz wyciętą umywalkę. Nigdy nie opatentowała swoich wynalazków, które szybko podbiły salony na całym świecie.
Prawdziwy przełom przyniosła jednak rewolucja technologiczna, w tym... możliwość doprowadzenia wody. 
Dodanie hydrauliki i miski na szampon sprawiło, że salony zyskały na popularności.
Fryzjerzy zaczęli używać nadtlenku wodoru i syntetycznej farby do włosów, aby zmienić ich kolor.
W 1890 roku w Chicago, Francuzi Brisbois i Federmeyer założyli pierwszą akademię fryzjerską.
