Część bielizny, służąca do podtrzymania pończochy.
Ma postać opaski, lub zapinanej tasiemki (często dekorowanej koronką, haftem lub aplikacją), i jest mocowana wokół uda lub pod kolanem, ozdobnymi sprzączkami czy zapinkami.
W średniowieczu była elementem stroju zarówno damskiego, jak i męskiego, obecnie jest noszona niemal wyłącznie przez kobiety.
Podwiązki wykonywano z różnych materiałów, np. ze skóry: w postaci rzemyków parokrotnie skrzyżowanych pod kolanem i na łydkach, grubszej tkaniny czy wstążki.
Z upływem lat rzemienne podwiązki ustępowały miejsca delikatniejszym taśmom z tkaniny, a nawet wstążkom, niejednokrotnie - w zamożniejszych kręgach - wykonanym z jedwabiu.
Oprócz funkcji czysto praktycznej, podwiązki zaczęły stanowić rodzaj ozdoby. W okresie odrodzenia, do dekoracji podwiązek zaczęto używać koronek i złotych, lub srebrnych haftów.
W zależności od panującej mody podwiązki bywały zawiązywane na kokardę, lub spinane sprzączkami albo klamerkami, a same sprzączki i klamerki nieraz bogato zdobiono szlachetnymi kamieniami.
Ten z pewnością przydatny element stroju, mocowany wokół uda czy pod kolanem, był jednak dość niewygodne w użyciu - podwiązki rozwiązywały się, lub zsuwały przy gwałtowniejszym ruchu, albo zbyt mocno uciskały naczynia krwionośne, utrudniając krążenie.
Próbowano tym problemom zaradzić.
Pod koniec XVIII wieku w celu zwiększenia elastyczności podwiązek zastosowano wszywane w taśmę małe metalowe sprężynki. Po 1811 roku pojawiły się podwiązki wyrabiane z trykotu o specjalnym ściągaczowym ściegu, a w połowie XIX wieku zaczęto do ich wyrobu używać taśmy gumowej.
Pod koniec XIX wieku w modzie damskiej pojawił się przodek współczesnego pasa do pończoch: podwiązki z elastycznej taśmy zakończonej żabkami zaczęto przyszywać do gorsetu, a później do półgorsetu. Jednak w latach 20-tych XX wieku moda na okrągłe podwiązki wróciła.
Obecnie wynalazek tworzyw elastycznych i ich zastosowanie w produkcji pończoch i rajstop sprawiły, że podwiązki utraciły w znacznej mierze swe znaczenie funkcjonalne i obecnie noszone są głównie ze względów związanych z modą, estetyką czy seksapilem.
Podwiązka może być traktowana jako symbol o wymowie erotycznej. Stanowi ona tradycyjny element stroju panny młodej w wielu krajach i wiąże się z nią wiele zwyczajów.
W Polsce przyszłe maturzystki zgodnie ze zwyczajem zakładają na bal studniówkowy czerwoną bieliznę, bardzo często uzupełnioną właśnie o podwiązkę. Według przesądu ta sama czerwona bielizna założona potem na czas egzaminów maturalnych ma przynieść zdającej szczęście.
Ciekawostką jest legenda związana z ustanowieniem około 1348 roku Orderu Podwiązki, najwyższego cywilnego i wojskowego odznaczenia Wielkiej Brytanii. Otóż w czasie balu dworskiego, na którym obecny był król Anglii Edward III, jedna z dam zgubiła ku uciesze zebranych podwiązkę. Oburzony śmiechem i złośliwymi komentarzami dworaków, król pochylił się, podniósł podwiązkę i założył ją na własną nogę z uwagą: Honi soit qui mal y pense ("Hańba temu, kto źle o tym myśli").
Na pamiątkę zaś tego wydarzenia ustanowił rycerski order.
Królewskie słowa do dziś widnieją jako dewiza w herbie orderu, umieszczone na ciemnoniebieskiej podwiązce ze sprzączką.
