Tkanina, którą wytwarza się z różnych surowców w taki sposób, że z jednej strony jest błyszcząca, a z drugiej (lewej) matowa (arab. atlas - gładki).
Atłas tkany jest przy pomocy tzw. splotu atłasowego - gdzie wątek przykrywa osnowę. Obecnie do produkcji wykorzystywana jest zwykle przędza bawełniana, lub włókna wiskozowe.
W starożytności atłas wyrabiany był głównie z naturalnego jedwabiu, i stanowił symbol luksusu. Początki atłasu jako tkaniny sięgają starożytnych Chin, gdzie w VI wieku rozwinięto technikę "zhijin duan" nadającą tkaninie charakterystyczny połysk.
Od VII wieku atłas był używany w Bizancjum, a od XII wieku rozpoczęto jego produkcję w Europie Zachodniej.
W średniowieczu atłas stał się symbolem luksusu, sprowadzanym do Polski z Turcji i używanym przez najbogatszych. Niewielki kawałek materiału kosztował fortunę, a towar uchodził za luksusowy. W atłasowych ubraniach i dodatkach paradowali najbogatsi Francuzi i Rosjanie.
W późnym średniowieczu, do oprawy ksiąg (obok opraw złotniczych) chętnie stosowano zdobione drogimi kamieniami oprawy właśnie z atłasu oraz safianu.
W Polsce atłas (nazywany także hatłasem), opisywano od XVII wieku, a produkowano go m.in. w Brodach koło Lwowa i Gdańsku.
Atłasowy materiał może być gładki lub wzorzysty. Jest stosowany na bieliznę, ubrania, oraz jako tkanina obiciowa na meble. Jednym z rodzajów atłasu jest satyna.
