Pojazd samochodowy, przeznaczony do przewozu więcej niż 9 osób (w tym kierowcy).
Tak mówi polska ustawa "prawo o ruchu drogowym".
Poprzednikami autobusów w drogowym transporcie pasażerskim, były dyliżanse i omnibusy ciągnięte przez konie. Pierwsze takie "autobusy" wprowadzono już w roku 1662 (za zezwoleniem królewskim) w Paryżu.
Inicjatorem i założycielem firmy przewozowej był filozof i uczony Blaise Pascal wraz z przyjacielem, księciem de Roannez, który finansował całe przedsięwzięcie.
Były to ośmiomiejscowe pojazdy, ciągnięte przez cztery konie, znane jako: "carrosses a cinq solz". Na każdym pojeździe widniał niebieski herb króla oraz herb miasta Paryża. 
Pojazdy zaczęły kursować regularnie między Porte de Saint-Antoine i Porte du Luxembourg 18 marca 1662 roku; cztery pojazdy w jedną stronę, trzy w drugą, w niewielkich odstępach czasowych.
11 kwietnia uruchomiona została druga linia, która łączyła Saint-Antoine Street z St. Denis Street. 2 maja otwarto trzecią trasę, a 24 czerwca czwartą z kolei (podzieloną na sześć części) - gdzie cena była zróżnicowana w zależności od czasu podróży.
Piątą, ostatnią trasę uruchomiono 5 lipca. Po piętnastu latach przedsięwzięcie zostało jednak rozwiązane.
Pomysł na organizację transportu publicznego powrócił dopiero w XIX wieku.
Zaczęto wówczas budować wówczas w Wielkiej Brytanii i Francji omnibusy o napędzie parowym, ale ich konstrukcja nie sprzyjała rozwojowi tego typu pojazdów.
Dodatkowo, wprowadzona w Anglii w 1865 roku ustawa o czerwonej fladze (Red Flag Act), zablokowała rozwój tego typu transportu.
Dopiero wynalezienie silnika spalinowego pod koniec XIX wieku, umożliwiło powstanie omnibusów spalinowych - czyli autobusów (auto - sam, bus - końcówka słowa omnibus - dla wszystkich).
Pierwsze konstrukcje (napędzane silnikami o zapłonie iskrowym) powstały na bazie samochodu ciężarowego z zabudowaną kabiną pasażerską (pierwotna nazwa Automobil-Omnibus, następnie Auto-Omnibus) w firmie Benz na początku jej istnienia, i w 1895 roku podjęły komunikację w Niemczech.