Przepisy ustalające organizację ruchu na drogach za pomocą m.in. znaków i sygnałów.
Przepisy dotyczące ruchu drogowego powstały na długo przed pojawieniem się pierwszych samochodów - bo już w starożytności. Pierwsze pojawiły się już około 750 roku p.n.e. w Asyrii, która posiadała już dobrze zorganizowaną sieć drogową zaopatrzoną w drogowskazy (!), strażnice, oraz studnie.
Królowie asyryjscy wydawali pierwsze przepisy drogowe, m.in. dotyczące parkowania pojazdów - wydano zakaz postoju pojazdów przy drodze defiladowej w Niniwie pod groźbą kar.
Na ulicach Rzymu, Juliusz Cezar ograniczył ruch kołowy do godzin nocnych.
Pierwsze przepisy regulowały również, którą stroną drogi powinny poruszać się pojazdy i piesi. Ze względu na to, że zarówno piesi, jak i konni podróżni, posługują się w walce bronią trzymaną (w zdecydowanej większości, około 90% ludzi) w prawej ręce, ustalono żeby wszyscy poruszali się lewą stroną. Dzięki temu podróżni mogli szybciej uniknąć niespodziewanego ataku ze strony zbliżającej się z przeciwka osoby, znajdując się po lewej stronie drogi. W Japonii zasada ruchu lewostronnego została nawet wprowadzona specjalnym dekretem cesarskim.
Zmiana na ruch prawostronny nastąpiła dopiero za czasów Napoleona i to nie wszędzie na świecie. W dalszym ciągu istnieje wiele krajów, gdzie w dalszym ciągu obowiązuje ruch lewostronny - zobacz gdzie.
W roku 1539, francuski król Franciszek I ustanowił pierwsze zasady ruchu drogowego. Zabroniona była nadmierna prędkość, wyprzedzanie i zawracanie na ulicy. W roku 1607 "Wielki Nadzorca Dróg Francji" wydał przepis ruchu drogowego, m.in. zakazujący pasania bydła na drogach. Przepis ten obowiązuje zresztą do dziś.
Dopiero w połowie XVIII wieku pojawił się pierwszy pojazd parowy, a w wieku XIX pojazdy z silnikiem gazowym, benzynowym i elektrycznym, a mimo to w Wielkiej Brytanii już przed 1896 rokiem obowiązywało ograniczenie prędkości w terenie nie zabudowanym do 6,4 km/godz., a w mieście 3,2 km/godz.
Regulowała to sławna ustawa "o czerwonej fladze" którą trzeba było nieść przed poruszającym się pojazdem - Red Flag Act - po jej wprowadzeniu, w Anglii nastąpił regres w rozwoju "pojazdów bez koni".
Dalsze nowatorskie konstrukcje pojazdów powstawały już w Niemczech i we Francji. Tam też w związku z tym zaczęto ustanawiać pierwsze przepisy regulujące ruch pojazdów mechanicznych na drogach.
Tak naprawdę, to współczesne przepisy ruchu drogowego zapoczątkowane zostały we Francji. Pierwsze rozporządzenie zawierające przepisy ruchu drogowego wydano już w roku 1879, chociaż dopiero w roku 1909 rozpoczęła się seryjna produkcja samochodów. Zwiększenie liczby samochodów i zróżnicowanie dróg, wymusiło konieczność wprowadzenia zasad ruchu drogowego.
13 kwietnia 1898 roku wprowadzono we Francji pierwszą ustawę "samochodową". Była to.... taryfa podatkowa.
Kolejne ustawy (z 1901 roku) ustalały cały szereg przepisów (np. prędkości dopuszczalne w obszarze zabudowanym 20, a w niezabudowanym 30 km/godz.).
Można powiedzieć, że w ten sposób powstawały normy pierwszego KODEKSU DROGOWEGO.
W roku 1905 Jules Perrigot wydał pierwszy kodeks drogowy, zawierający dziesięć artykułów. Rok później - w roku 1906 wprowadzono obowiązek posiadania przez kierowców prawa jazdy - pierwsze szkoły jazdy powstały już w 1899 roku.
Z inicjatywy francuskiego ministra robót publicznych, w roku 1909 w Paryżu zebrała się międzynarodowa komisja w celu opracowania jednolitego kodeksu drogowego. Jej ustalenia uznała większość krajów europejskich. Nowe przepisy nakładały obowiązek posiadania oświetlenia w pojeździe, tablic rejestracyjnych dla aut (te wprowadzono już w roku 1901), oraz wprowadzały pięć znaków drogowych dla samochodów.
W porównaniu do automobilistów, całkiem po macoszemu traktowano cyklistów. Od samego początku spotykali się z niechęcią.
Już w 1811 roku w Mediolanie zakazano jazdy na welocypedach po zmroku. W wyniku opinii szanowanych naukowców i lekarzy, w 1819 roku rada miejska Nowego Jorku uchwaliła zakaz używania welocypedów w miejscach publicznych. W 1881 roku trzech dżentelmenów o nienagannej reputacji zostało skazanych na 5 dni aresztu, właśnie za jazdę na rowerze po nowojorskim Central Parku...
Cyklistów wyklinali księża, którzy troszczyli się o zdrowie ludzi wychodzących z kościołów. Krytykowali ich też właściciele barów, którzy obawiali się, że ich wstawieni klienci będą wpadać pod koła rowerów.
Dopiero w 1888 roku Sąd Najwyższy stanu Rhode Island podtrzymał precedensowy wyrok skazujący woźnicę, który nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającemu z przeciwka rowerzyście.
Dopiero w roku 1908, i znów we Francji w Cook's Guide to Paris, znaleźć już można było całkiem szczegółowe przepisy dotyczące rowerzystów.
Na terenie Polski pierwsze przepisy powstały w 1826 roku - w obwieszczeniach prezydenta Warszawy zwracano uwagę na wypadki powodowane zbyt szybką jazdą. W roku 1842 w Warszawie, ukazały się pierwsze przepisy dotyczące pojazdów uprzywilejowanych, natomiast pod koniec XIX wieku w Polsce wydano przepis zabraniający kierowania pojazdem zaprzęgowym osobom, które nie ukończyły 13 lat.
Wprowadzono wtedy również pięć ostrzegawczych znaków drogowych: skrzyżowanie, zakręt, zapora, tor kolejowy i przekop - na ilustracji obok widać cztery z nich.
Dwa lata później, w 1928 roku, w rozporządzeniu ministra robót publicznych wyznaczono maksymalną dopuszczalną prędkość pojazdu, oraz przepis, kiedy można wyprzedzać.