Zapięcie służące do czasowego łączenia dwóch kawałków tkaniny (ekler), - zamiast guzików.
Już w 1851 roku wynalazca maszyny do szycia, Elias Howe otrzymał patent na urządzenie służące do zamykania odzieży.
Jednak sukces jaki odniosła maszyna do szycia spowodował, że autor przestał się interesować swoim "zamkiem błyskawicznym".
Czterdzieści dwa lata później, Amerykanin, producent galanterii skórzanej w Chicago, Whitcomb Judson wprowadził na rynek Clasp Locker, urządzenie podobne do patentu Howe.
Pokazał on swój wynalazek - "haczykowy zamykacz i otwieracz do butów" - na Wystawie Światowej w Chicago w roku 1893. Jednak ówczesny suwak nie działał zbyt dobrze (był gruby - ciężko chodził) i dlatego słabo się sprzedawał.
W 1902 roku nowy typ zamka wymyślił Holender Hendrikus Van Denzen, krawiec z Amsterdamu.
Dopiero później - w roku 1913, Gideon Sundback, inżynier szwedzkiego pochodzenia z Hoboken w stanie New Jersey (USA) opatentował swoją wersję zamka błyskawicznego, którą (prawie w niezmienionej formie) znamy dzisiaj. Powiększył liczbę mocujących elementów od czterech na calu do dziesięciu lub jedenastu, a ich dwa naprzeciwległe rzędy łączyły się razem przez suwak. Patent dla "rozłącznego zapięcia" został nadany w 1917 roku.
Sundback zbudował również maszynę służącą do produkcji nowego zapięcia.
W akceptacji wynalazku pomogła I wojna światowa - suwaki pojawiły się najpierw w wiatroodpornych kombinezonach lotniczych US Navy.
Popularna nazwa zamek błyskawiczny pochodzi z Goodrich Company, kiedy firma zdecydowała się użyć zapięcia Gideona w nowym typie kaloszy i przemianowała urządzenie. Początkowo jedynie buty i torby na tytoń były zamykane zamkiem błyskawicznym.
Minęło prawie dwadzieścia lat, zanim udało się przekonać przemysł odzieżowy do szerokiego zastosowania nowego zapięcia. Pomogła w tym kampania reklamowa, chwaląca zamki błyskawiczne jako idealne dla dzieci, które przy ich pomocy mogą się ubierać samodzielnie.
Do rozporków męskich spodni użyto suwaka po raz pierwszy dopiero po roku 1935.
Wkrótce zaczęły się pojawiać nowe rozwiązania, m.in. zamek błyskawiczny wodoszczelny do kombinezonu dla nurków. Kiedy w połowie XX wieku opracowano suwak, którego obydwa końce można było rozłączać, jego popularność znacznie wzrosła. Wreszcie można było go użyć do zapięcia kurtek, bluz czy swetrów.
Kolejnym krokiem było opracowanie w roku 1968 przez Amerykańską firmę Dow Chemical Company systemu opakowań z suwakami z tworzyw sztucznych - "ziplock".
Wkrótce ten typ zamknięcia zdobył wielką popularność zwłaszcza na rynku opakowań spożywczych - jest to suwak bez ząbków: zasuwa się w nim specjalnie ukształtowaną taśmę.