Górna część ubioru, okrywająca tułów oraz ręce.
Pierwowzorem koszuli była prawdopodobnie tunika koczowniczych plemion z Azji Środkowej, przejęta przez Sumerów i Babilończyków, a później Semitów i Egipcjan. Ubiory te dały także początek greckim chitonom (słowo to pochodzi od aramejskiego kitoneh) i rzymskim tunikom.
W średniowiecznej Europie zachodniej, popularna była galijska camisia - lniana lub wełniana koszula z długimi bądź krótkimi rękawami, spinana pod szyją.
Kształt w kształcie krzyża najczęściej wycinano z wąskiego (szerokiego na ok. 70 cm), tkanego w domu, niebarwionego płótna. Po zszyciu boków koszuli oraz dołu rękawów, camisia przypominała literę T. Resztki pozostałe po wykroju wykorzystywano na przedłużenie rękawów. Wycięcie pod szyją było gładko wykończone, albo ściągnięte tasiemką, lub sznureczkiem.
Początkowo płócienne koszule pełniły głównie rolę bielizny - zarówno męskiej, jak i damskiej. Co ciekawe - zarówno koszule kobiece i męskie były jednakowe - zmiany zaczęły się pojawiać około XII wieku.
Długość koszul również się zmieniała: w XII wieku sięgały tylko do kolan, później były długie aż do stóp, po to, by w XIV wieku znów ulec skróceniu.
Wśród najuboższych warstw społecznych koszula była często jedynym odzieniem. Zwłaszcza prace polowe czy rzemieślnicze, wykonywano jedynie w koszulach, w celu oszczędzenia odzieży wierzchniej.
Od XVI wieku krój koszuli znacząco się zaczął się zmieniać - zaczęto stosować poszerzające ją kliny, wszywane przede wszystkim pod pachami. Pojawiły się również inne niż dotychczas stosowane materiały - włącznie z jedwabiem.
Koszula męska została rozcięta z przodu od góry do dołu.
We Włoszech, zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet, stały się modne tzw. koszule hiszpańskie bądź złote: szyte z kolorowego jedwabiu i haftowane złotem, lub srebrem.
XVII i XVIII wiek przyniósł w męskiej modzie kolejne zmiany - kaftany i kamizelki stały się otwarte z przodu, co w konsekwencji spowodowało, że koszule zyskały strojny przód, ozdobiony haftem, marszczeniami, falbankami i koronkami. W tym czasie zaczęto także używać żabotów, wpierw marszczonych, z cienkiego batystu, a później koronkowych.
Ozdobne, haftowane bądź obszyte koronkami koszule, do dnia dzisiejszego zachowały się w wielu strojach ludowych.
Obecnie termin koszula oznacza niemal wyłącznie ubiór męski, będący samodzielnym okryciem górnej części ciała, bądź noszony pod marynarką.
