Popularna tablica do wieszania ogłoszeń, wykonana z kory z dębu korkowego.
Historia wykorzystania kory z dębu sięga XVII wieku.
Przez długi czas wykorzystywano korę tylko w jednym celu - produkowano z niej korki do szczelnego zamykania butelek z winem.
Podczas produkcji korków, około 30-40% surowca przepadało, traktowane jako odpad.
Dopiero około 1890 roku, pewna niemiecka firma zaczęła zbierać odpadowe cząstki korka i używając glinianego spoiwa do stworzenia aglomeratu.
Rok później, Amerykanin John T. Smith do łączenia w całość cząstek korka zastosował ciepło i ciśnienie - w ten sposób powstały pierwsze płaskie arkusze korkowe.
Okazało się, że bąbelkowa struktura i ognioodporność pozwalają na wykorzystanie korka do izolacji akustycznej i termicznej ścian, podłóg, oraz sufitów domów.
W roku 1924 George Brooks, mieszkaniec Topeka w stanie Kansas wymyślił dla arkuszy korkowych jeszcze jedno zastosowanie - opatentował tablicę korkową, jako tablicę ogłoszeń.
Łatwość mocowania różnych informacji i ogłoszeń na tablicy bez użycia kleju, a tylko przy pomocy pinezek przesądziła o jej popularności.
Patent na wynalazek George'a Brooksa wygasł w 1941 roku, co pozwoliło na stworzenie i sprzedaż zmodyfikowanych wersji produktu.
Przykładowo - w roku 1949 George E. Fox otrzymał patent na tablicę z pianki gumowej z tekturowym podkładem.