Z łacińskiego: gummi - żywica, guma; produkt wulkanizacji kauczuku naturalnego.
Produkt zawiera około 3% siarki, oraz różne inne dodatki (zmiękczacze, barwniki, itp.).
Guma (zwłaszcza miękka) jest materiałem bardzo elastycznym (wytrzymuje duże odkształcenia), odpornym na działanie czynników chemicznych.
Gumę otrzymał po raz pierwszy w 1839 roku amerykański wynalazca i przedsiębiorca Charles N. Goodyear, podczas wulkanizacji kauczuku na zimno za pomocą siarki.
Ten sam badacz w 1852 roku otrzymał tzw. twardy kauczuk.
Goodyear początkowo pragnął zachować swoje odkrycie w tajemnicy, jednakże w Anglii Thomas Hancock niezależnie od niego opatentował identyczną metodę produkcji gumy.
W 1946 roku odkryto sposób wulkanizowania kauczuku na zimno za pomocą chlorku siarki.
Od połowy XIX wieku zaczyna się przemysłowe wytwarzanie gumy i fabrykacja wyrobów gumowych.
Obecnie guma stosowana jest przede wszystkim do wyrobu opon samochodowych, dętek, węży, oraz niektórych elementów technicznych.
Zobacz: ebonit.