Dziesięciostopniowa skala twardości minerałów opracowana w roku 1812.
Dokonał tego niemiecki fizyk, chemik i mineralog Friedrich Mohs.
W jego skali minerały są ustawione od najbardziej miękkiego do najtwardszego.
Twardość poszczególnych minerałów ma charakter porównawczy, a skala (jedynie orientacyjna) wskazuje odporność na zarysowania materiałów twardszych, przez materiały bardziej miękkie.
Inaczej mówiąc - badany minerał może zarysować minerał ustawiony wcześniej na skali (bardziej miękki), i jednocześnie może zostać zarysowany przez następujący w skali po nim (twardszy).
Przykładowo - topaz może zarysować kwarc, natomiast sam może zostać zarysowany tylko przez korund, albo diament.
Jednym z urządzeń do badań bezpośrednich twardości minerałów jest sklerometr.
Skala twardości:
| 1 | talk | - minerał daje się zarysować z łatwością paznokciem |
| 2 | gips | - minerał daje się zarysować paznokciem |
| 3 | kalcyt | - minerał daje się zarysować z łatwością miedzianym drutem |
| 4 | fluoryt | - minerał daje się zarysować z łatwością ostrzem noża |
| 5 | apatyt | - minerał daje się zarysować z trudem ostrzem noża |
| 6 | ortoklaz | - minerał daje się zarysować stalą narzędziową (np. pilnikiem) |
| Minerały nie dające się zarysować nożem, ani stalą narzędziową | ||
| 7 | kwarc | - rysuje szkło |
| 8 | topaz | - rysuje szkło z łatwością |
| 9 | korund | - tnie szkło, daje się zarysować diamentem |
| 10 | diament | - rysuje korund, daje się zarysować tylko innym diamentem |
