Automat mierzący czas postoju na płatnym miejscu parkowania pojazdu.
Za postój należy uiścić określoną opłatę - nazwa parkometr pochodzi od parkować + gr. metreín - mierzyć.
Urządzenie skonstruował amerykański prawnik i wydawca Carlton Cole "Carl" Magee - wydawca największego dziennika w Oklahoma City - prezes Komitetu Biznesmenów do spraw Ruchu Miejskiego.
Urządzenie nazwano Park-O-Meter, sprzedawała i zakładała je firma Dual Parking Meter Company.
Władze miejskie zamówiły na początek 150 sztuk, i 16 lipca 1935 roku ustawiono pierwsze parkometry na ulicy. Miejsce do parkowania samochodu miało 6 metrów szerokości, było obrysowane białymi pasami i na każdym stał automat na monety pięciocentowe.
W Polsce większość parkometrów przyjmuje wszystkie nominały monet, ale nie wydaje reszty. Występują również automaty wyposażone w specjalne czytniki, w których można uiścić opłatę kartą płatniczą.
Nowoczesne parkometry są wyposażone w funkcję powiadamiania kierowcy, że kończy się opłacony czas parkowania. Sygnał wysyłany jest na telefon komórkowy, za pomocą którego można opłacić dodatkowy czas postoju. Pierwszą opłatę, zaraz po zaparkowaniu pojazdu, można natomiast wnieść gotówką, lub za pomocą karty elektronicznej.
Dodatkowo, nowoczesne parkometry zaprogramowane są tak, by po upływie opłaconego czasu parkowania, kierowca miał jeszcze kilka minut na wniesienie dodatkowej opłaty. Dopiero po tych kilku minutach brak zapłaty traktowany jest jako wykroczenie, które jest karane grzywną.