Karta procesorowa (chipowa), to karta inteligentna zawierająca mikroprocesor.
Już w latach 60-tych XX wieku zaczęły pojawiać się problemy z bezpieczeństwem transakcji wykonywanych przy pomocy kart magnetycznych.
W roku 1969 nowy, inteligentny nośnik danych został opracowany przez dwóch niemieckich wynalazców Jürgena Dethloffa i Helmuta Gröttrupa, po tym, jak dwa lata wcześniej Helmut Gröttrup opracował podstawowe zasady karty inteligentnej odpornej na fałszerstwa, czyli klucz do bezpiecznej identyfikacji i kontroli dostępu.
Dopiero osiem lat później, w 1977 roku Dethloff złożył wniosek patentowy na kartę mikroprocesorową, tzw. kartę inteligentną, którą daje się dowolnie programować, zapewniając w ten sposób jej wysoką funkcjonalność.
Tak powstał przodek dzisiejszych kart chipowych działających na PIN.
Dzisiejsza karta elektroniczna to uniwersalny nośnik danych w postaci karty wykonanej z plastiku o wymiarach 85,60 × 53,98 milimetrów, z umieszczonym na niej (lub wewnątrz niej) jednym lub kilkoma układami scalonymi (czipami), które pozwalają na ochronę procesu logowania użytkownika, kontrolę dostępu i zawartych na niej danych.
Taka karta może być odczytywana za pomocą urządzeń automatycznych, np. przy zawieraniu i rozliczaniu transakcji finansowych, oraz w kasach cyfrowych.