Włókno naturalne, uzyskiwane z sierści owiec i jagniąt - (zwane również runem).
Wełna jest uzyskiwana przez strzyżenie żywych owiec, to świetny surowiec włókienniczy do wyrobu wysokiej jakości tkanin, dzianin i włóknin.
Na Bliskim Wschodzie wyroby z wełny wytwarzano już w starożytności.
Na południu Wyżyny Anatolijskiej położonej w Azji Mniejszej odnaleziono skrawki sukna wełnianego pochodzące z VII wieku p.n.e., ale historia wełny z pewnością jest znacznie starsza - pierwsze zapiski na temat wełny widnieją na Kodeksie Hammurabiego (jest to babiloński zbiór praw zredagowany i spisany w XVIII wieku p.n.e), który wymienia różne rodzaje wełny.
Hebrajczycy - lud biblijny, o którym informacje pochodzą z zapisów w Biblii - w swoich zapiskach na temat życia codziennego, najczęściej wymieniają wełnę.
Za czasów greckich i rzymskich, najpiękniejsze sukna wełniane pochodziły z Miletu. Były farbowane na kolor purpurowy, który był bardzo drogi, i wiele mówił o bogactwie.
Na greckiej wyspie Krecie, w pałacu Knossos, tkano grube sukno z wełny i zdobiono haftami.
Rewolucja przemysłowa zapoczątkowana w Anglii i Szkocji w XVIII wieku sprawiła, że wyroby wełniane stały się ogólnodostępne. Pojawiły się również specjalistyczne maszyny - na początku XIX wieku angielski tkacz Titus Salt skonstruował gręplarko-czesarkę. Pojawiać się zaczęło coraz więcej maszyn parowych, powstały bardziej zaawansowane krosna i maszyny przędzalnicze do przędz wełnianych.
Najbardziej popularna jest wełna owcza. Natomiast za jeden z najlepszych gatunków wełny uważana jest wełna z peruwiańskich lam - alpaka. Pozyskane z nich włókna osiągają nawet do 50 centymetrów, są delikatne i błyszczące. Wytwarza się z niej wysokogatunkowe produkty, takie jak kurtki, płaszcze, kołdry.
W zależności od długości strzyży (runa) uzyskuje się przędze czesankowe (z najdłuższych włókien), albo przędze zgrzebne (z krótszych włókien).
Przędza czesankowa jest używana do wytwarzania wysokiej jakości tkaniny, np. gabardyny, i dzianiny dla przemysłu odzieżowego, natomiast przędzę zgrzebną wykorzystuje się do wytwarzania tkanin spilśnianych, oraz przypominających samodziały takie jak sukna i tweedy.
Tą ostatnią tkaninę (która swoją nazwę zawdzięcza rzece Tweed w której już od XV wieku tkacze płukali wełnę), wylansowała wielka kreatorka mody Coco Chanel na początku XX wieku.
Najczęstsze nazwy stosowane w odniesieniu do włókien wełnianych i ich pochodzenia:
wełna owcza - merynos, szetland;
wełna z lam - alpaka;
wełna kozia - moher, kaszmir;
wełna królicza - angora.
Wełna to włókno przyjazne i zdrowe dla skóry (pozwala skórze oddychać), miękkie i przyjemne w dotyku. Wolno chłonie wodę z zewnątrz, przez co jest idealnym surowcem na okrycia wierzchnie; wyroby wełniane cenione są również za plastyczność i sprężystość, przez co w mniejszym stopniu ulegają zagnieceniom.