Żabot

Plisowana ozdoba z muślinu, jedwabiu, tiulu (z koronkami), noszona pod szyją od XVII wieku.

Pierwszy żabot pojawił się podobno we Francji za króla Ludwika XIV, gdy kołnierz koronkowy zasłaniany wtedy ogromną peruką państwową, zwężał się ku tyłowi i pozostał w tej właśnie ograniczonej formie koronki na piersiach.

Rozkwit jego popularności przypada na XVIII wiek - był wówczas bardzo modny, stanowił głównie część stroju męskiego i był mocowany na przedzie koszuli męskiej.

Od XIX stulecia staje się coraz węższy, wreszcie pozostaje w szczątkowej formie krochmalonego przodu koszuli do fraka. XX wiek to odrodzenie żabotu - porzucony przez mężczyzn, wkradł się w łaski kobiecego świata mody i nadaje kobiecemu wizerunkowi lekkości i oryginalności.

Obecnie w dalszym ciągu bywa elementem oficjalnych strojów nawiązujących do ubiorów historycznych, jest również częścią polskich strojów sądowych.
W zależności od pełnionej funkcji w sądzie, żabot ma różne kolory: sędzia nosi żabot w kolorze fioletowym, adwokat zielonym, natomiast prokurator nosi pod szyją kawałek udrapowanego materiału w kolorze czerwonym.