Prawdopodobnie 90 tys. lat temu, neandertalczycy potrafili już zrobić sobie sznurek.
Wskazywały by na to najnowsze znaleziska archeologiczne, ale nie jest to tak do końca pewne, ponieważ tradycyjne sznurki są wykonywane z materiałów organicznych, dlatego zachowują się niezwykle rzadko.
Z drugiej jednak strony, skoro neandertalczycy grzebali swoich zmarłych, potrafili tworzyć ozdoby, umieli wiercić otwory w twardych przecież muszlach i zębach... jest to jakby pośredni dowód na fakt, że potrafili splatać ze sobą włókna. No bo jeśli ktoś potrafił zrobić dziurkę w jakimś przedmiocie, to zapewne musiał później mieć ten przedmiot na co nawlec.
Z pewnością używano sznurka 30 tysięcy lat temu - świadczą o tym znaleziska archeologiczne.
Można też śmiało powiedzieć, że sznurek był przełomowym wynalazkiem, który zapoczątkował tkactwo i produkcję włókienniczą, ale nie tylko.
Służył jako knot w lampkach oliwnych, a później w świecach, uplecione z niego liny były używane do wiązania i transportu różnych przedmiotów, do żeglugi... Znalazł zastosowanie w tak wielu innych dziedzinach życia, że nie sposób wszystkie wymienić.
Był pomocny przy wytwarzaniu broni - np. łuku, narzędzi, w hodowli zwierząt, budowaniu szałasów, pułapek, itp.
Pierwsze sznurki robiono z rozmaitych materiałów, z reguły łatwo dostępnych i dobieranych w zależności od ich przeznaczenia - przede wszystkim z lnu oraz konopi (pozyskiwane z łodyg rośliny z gatunku Cannabis sativa, najmocniejsze ze wszystkich lin naturalnych), oraz… pokrzyw. Mocne i odporne na wilgoć były liny i sznury z łyka lipowego.
W niektórych regionach świata skręcano sznury z końskiego włosia.
Co ciekawe, zasada skręcania sznurów jest taka sama, niezależnie od epoki, kultury i rejonu świata. Kilka skręconych pojedynczych nici zwija się razem - w przeciwną stronę, dzięki czemu siły skręcania równoważą się i sznur się nie rozkręca - podobnie jak lina.
Prawdopodobnie na początku skręcano sznurki z roślin, które przetrwały zimę i dlatego były naturalnie miękkie. Dopiero potem ludzie nauczyli się procesu uzyskiwania włókien, czesania itp.
Dużo później pojawiła się wełna - kolejny ważny surowiec włókienniczy, a w dodatku łatwiejsza w obróbce niż włókna roślinne. Jej użycie pojawiło się wraz z udomowieniem owiec - pod koniec neolitu i na początku epoki brązu.
Obecnie, oprócz wielu codziennych zastosowań, sznurek używany jest też czasem jako materiał do wykonywania ozdób i ozdobnych przedmiotów - przykładem może tutaj być ta damska torebka, wykonana przy pomocy starej sztuki wiązania sznurków - makramy.
Kalendarium:
1974 rok - rozpoczęto produkcję sznurków sizalowych;
1983 rok - rozpoczęto produkcję sznurków polipropylenowych.
Kilka ciekawych przykładów zastosowań sznurka:
Używano go jako formy trójwymiarowego zapisu, stosowanej przez Indian prekolumbijskiej Ameryki Południowej oraz w Chinach - tzw. pismo węzełkowe.
W Sumerze pociągano za sznurek, czym otwierano zbiornik z płynącą pod sedesem wodą, już 3000 lat p.n.e.
W starożytnych Chinach, ze sznurka powstał prawzór telefonu - zabawka, dzięki której rozmawiano na odległość za pomocą dwóch płaskich kubków i naprężonego pomiędzy nimi cienkiego sznurka.