Substancje zapachowe pochodzenia naturalnego, uwalniane podczas spalania.
Stosuje się je w rytuałach religijnych, medytacji, w kosmetyce, kuchni i medycynie.
Nazwa kadzidło wywodzi się z łacińskiego incendere, co oznacza - palić.
Jest to znana od tysiącleci zaschnięta żywica, wyciekająca po uszkodzeniu kory kadzidłowca oraz innych gatunków niezwykle aromatycznych niskich drzew i krzewów z rodziny osoczynowatych, występujących w Afryce i na Bliskim Wschodzie.
W starożytności (przed Imperium Rzymskim) kadzidło - przypominające wyglądem bursztyn - osiągało cenę znacznie wyższą od złota.
W Egipcie, w grobowcu Tutanchamona archeolodzy odnaleźli wokół zmumifikowanego ciała ogromne ilości olejków, perfum i kadzidła.
Prawdopodobnie od VII wieku p.n.e. używano kadzidła w starożytnej Grecji w celach kultowych. Jeden z prekursorów współczesnej medycyny, obdarzony przydomkiem "ojca medycyny" - Hipokrates - już wtedy twierdził, że aromaty wydzielane przez kadzidło odgrywają ważną rolę w medycynie - podobno uwolnił on nawet miasto Ateny od zarazy, spalając aromatyczne rośliny w całym mieście.
Od III wieku n.e. kadzidło stosowane w Rzymie ogrywało dużą rolę w kulcie prywatnym i publicznym, oraz w kulcie cesarza.
Jeszcze przed naszą erą, kadzidło służyło jako perfumy i środek przeciw zmarszczkom.
Znalazło także zastosowanie w kuchni, medycynie i magii.
Jednak najbardziej zaszczytną funkcję kadzidło spełniało ku chwale boskiej - jest substancją używaną do celów kultu.
Przez tysiące lat używano go i używa się do dziś, głównie podczas ceremonii religijnych w buddyzmie, taoizmie, judaizmie, chrześcijaństwie, islamie i innych wyznaniach.