Przędzarka

Maszyna przerabiająca półprodukt przędzalniczy (niedoprzęd) na przędzę w formie taśmy.

przędzarkaTwórcą pierwszej przędzarki był angielski tkacz James Hargreaves, który w 1765 roku obmyślił maszynę w postaci szeregu pionowych wrzecion, napędzanych przez jedno koło ręczne z korbą.

Jego maszyna zwana potocznie Jenny pozwalała jednemu robotnikowi prząść nici początkowo na ośmiu wrzecionach (później ich liczba wzrosła do ponad osiemdziesięciu), natomiast kołowrotek, który zastąpiła, prządł tylko na jednym.

Jako że przędzarka stanowiła poważne zagrożenie ekonomiczne dla ogółu prządek pracujących chałupniczo, w roku 1767 tłum wdarł się do jego domu i zniszczył maszynę o mało nie zabijając jej twórcy. Wkrótce jednak wielcy przedsiębiorcy wzięli górę nad ubogimi chałupnikami i do czasu śmierci wynalazcy pracowało już około 20 tysięcy takich maszyn.

Drugim twórcą angielskiego przędzalnictwa był angielski wynalazca Richard Arkwright z zawodu fryzjer. Zbudował on w roku 1769 pierwszą przędzarkę o pracy ciągłej - bardzo wydajną i produkującą dobrą przędzę - do tego czasu przędza bawełniana była tak niedoskonała, że nadawała się tylko jako wątek, na osnowę stosowano przędzę lnianą. Do jej poruszania użyto koła wodnego (stąd jej współczesna potoczna nazwa water frame, czyli rama wodna).

W roku 1775 Arkwright zawiązał spółkę z pewnym przemysłowcem i zainstalował nowe maszyny w zakładzie, położonym nad rzeką w Derbyshire - tak powstała pierwsza na świecie przędzalnia mechaniczna.

Po pięcioletniej pracy Samuel Crompton, skonstruował w roku 1779 maszynę przędzalniczą własnego wynalazku, w której połączył najbardziej udane pomysły z maszyn Hargreavesa i Arkwrighta, co umożliwiło wytwarzanie przędzy cieńszej i mocniejszej niż przedtem.
W roku 1825 jego maszyna została całkowicie zmechanizowana.