Fonoautograf

Najstarsze znane urządzenie, przy pomocy którego udało się zapisać dźwięk.

Dźwięk to fala akustyczna rozchodząca się w danym ośrodku sprężystym (ciele stałym, płynie, gazie), zdolna wytworzyć wrażenie słuchowe, które dla człowieka zawarte jest w paśmie między częstotliwościami granicznymi: od ok. 20 Hz do 20 kHz.
W ciągu sekundy dźwięk przebiega w powietrzu około 340 metrów i znika bez śladu.

Przez długi czas ludzie uważali, że zapisanie czegoś tak ulotnego jest po prostu niemożliwe - po raz pierwszy udało się zapisać obraz fal dźwiękowych francuskiemu malarzowi Leonowi Scottowi de Martinwille w roku 1857.

Sposób był prosty: drgającą pod wpływem fal głosowych membranę zaopatrzył w szczecinę świńską, która na obracającym się, pokrytym sadzami (pochodzącymi z lampy naftowejpapierowym walcu, nawiniętym na szklany wałek, kreśliła wierny rysunek tych fal.

Jak wynika z opisu, to proste urządzenie do wizualnego zapisywania fal dźwiękowych o nazwie fonoautograf, zapisało 9 kwietnia 1860 roku śpiewaną przez kobietę piosenkę pt. "Au Clair de la Lune". Niestety nie było wówczas możliwości odtwarzania zapisanej informacji.

Przenoszony za pomocą specjalnego rylca na okopcony papier obraz dźwięku, jak wierzył Scott, mógł zostać jednak odszyfrowany w przyszłości. Niedawno faktycznie udało się tego dokonać, i możliwe stało się wysłuchanie wyśpiewanych pośród szumów i trzasków słów sprzed około 150 lat. Dokonali tego Carl Haber oraz Earl Cornell z laboratorium Lawrence Berkeley - aby odzyskać nagranie, naukowcy wykonali bardzo dokładny skan i następnie wykorzystali oprogramowanie o nazwie "cyfrowa igła".

Dopiero 20 lat później, Edison, który posiłkował się tym projektem i wprowadził stosowne modyfikacje, skonstruował fonograf.

Posłuchaj pierwszego nagrania dźwięku w historii: