Ceramik angielski (1730 - 1795).
Pochodził z rodziny garncarzy (był najmłodszy spośród 13 dzieci), i początkowo sam trudnił się tym fachem.
Utrata nogi uniemożliwiła mu pracę przy kole garncarskim, został wobec tego emalierem i wyrabiał marmurkowe uchwyty do noży, które odbierali wytwórcy noży w Sheffield i Birmingham.
Był na tyle dobry w tym co robił, że w roku 1760 otworzył małą fabrykę wyrobów ceramicznych o skomplikowanych kształtach.
Idąc za zmieniającą się modą, od roku 1762 zaczął produkcję słynnych fajansów cream colour. Serwis fajansowy zamówiony przez królową Karolinę przyniósł rozgłos ich twórcy.
Naczynia te, zwane Queens ware, wyrabiane były z białej glinki zmieszanej ze sproszkowanym kwarcem i skaleniem.
W tym samym czasie wymyślił urządzenie do mierzenia temperatury w piecu - prawzór pirometru, w kształcie małego stożka ulepionego z tej samej masy co wypalone wyroby. Był ustawiany w piecu, między ogniotrwałymi osłonami zawierającymi ceramikę i wyginał się pod wpływem ciepła, określając temperaturę topnienia.
W roku 1768, założył w mieście Stoke-on-Trent zaprojektowaną przez siebie prawdziwą fabrykę z własną kanalizacją odprowadzającą ścieki, zasłynął przy tym jako doskonały organizator; zatrudnił około stu osób i bardzo precyzyjnie podzielił między nie zadania (tak naprawdę wyprzedzając Forda w organizacji pracy taśmowej).
Tam właśnie powstały słynne cienkie fajanse (faience fine), do których wzorów dostarczał rzeźbiarz Flaxman. Były one utrzymane w stylu nazywanym "etruskim", dlatego też nazwał on swoją manufakturę Etrurią.
Przyczynił się do rozwoju narzędzi potrzebnych do wykonywania wyrobów ceramicznych. Udoskonalił koło garncarskie i piec do wypalania naczyń.
Największym osiągnięciem Wedgwooda i jego wkładem do historii odkryć ceramicznych, było uzyskanie około 1775 roku jaspisu - białej, drobnoziarnistej masy kamionkowej dającej się barwić tlenkami na wiele kolorów o różnych odcieniach, wśród których dominowały barwy niebieskie, zielenie i liliowe.
Jego zasługą było również zastosowanie techniki zdobienia ceramiki drukami, opracowanej przez Johna Sadlera, polegającej na przenoszeniu na glinkę kalki powleczonej farbą drukarską, wykonanej wg ryciny lub rysunku; udoskonalił glazurę.