Wynalazca francuski (1822 - 1900).
Korzystając z pomysłu, jaki zaproponował ponad pół wieku wcześniej Philippe Lebon, zbudował w roku 1860 pierwszy użyteczny silnik spalinowy, dwusuwowy, jednocylindrowy.
Silnik pracował na mieszance gazu świetlnego (takiego, jakiego używano w popularnych wówczas latarniach gazowych) i powietrza, o mocy 8,8 kW (12 KM). Otrzymał na niego francuski patent nr 43624.
Doprowadzaniem mieszanki paliwowej do cylindra, oraz odprowadzaniem spalin - sterowano za pomocą płaskich suwaków napędzanych od wału korbowego, a zapłon mieszanki palnej następował od iskry elektrycznej, która przeskakiwała między świecami zapłonowymi zasilanymi z ogniwa galwanicznego.
Moc silnika zmieniano, regulując ilość gazu dopływającego do cylindra. Tak naprawdę, działanie jego silnika przypominało pracę silnika parowego - spalanie mieszanki zachodziło w cylindrze zarówno pod, jak i nad tłokiem, dzięki układowi dwóch kanałów wlotowych i wylotowych doprowadzających i odprowadzających naprzemiennie mieszankę i spaliny.
Brak sprężania mieszanki palnej powodował, że silnik ten był mało wydajny: jego sprawność cieplna wynosiła zaledwie 2%.
Mimo to, Lenoir zamontował swój silnik spalinowy w starym powozie konnym, do przeniesienia napędu z silnika zastosował przekładnię łańcuchową i tak przygotowanym wehikułem, w roku 1862 wziął udział w wyścigu pojazdów parowych, na liczącej 18 kilometrów trasie pomiędzy Paryżem a Joinville-le-Pont.
Na metę - okropnie hałasując - przyjechał co prawda jako ostatni, jednak pierwszy zwarty silnik "wewnętrznego spalania", pracujący na zasadzie spalania gazu wewnątrz cylindra, zainaugurował epokę silników spalinowych.
Pięć lat później, w Paryżu pracowało już około 500 silników jego konstrukcji.