Ochrona dróg oddechowych przed różnego rodzaju zanieczyszczeniami.
Głównie chodzi o zanieczyszczenia przenoszone drogą kropelkową.
Pierwsze próby zabezpieczania dróg oddechowych przy pomocy masek, pojawiły się już na początku XVII wieku i kojarzone są z epidemią dżumy.
W 1619 roku Charles de Lorme (nadworny lekarz władców francuskich) opracował maskę na kształt ptasiego dzioba, w której umieszczał wonne zioła i olejki mające tłumić odór chorych ciał i rozkładających się zwłok. Wierzchnia warstwa była wykonana ze skóry.
Taka maska nie stanowiła żadnej przeszkody dla bakterii dżumy, choć pomysłodawca wzorował się na ptakach, które na dżumę nie chorowały.
Współczesne maseczki ochronne zasłaniające nos i usta, wprowadził do użytku na przełomie lat 1896 i 1897 doktor Jan Antoni Mikulicz-Radecki, polski chirurg, pionier antyseptyki i aseptyki.
Z czasem maseczki ochronne zaczęły być używane w innych profesjach, chroniąc przed pyłami i różnego rodzaju zanieczyszczeniami.
Niestety, mimo rozwoju technologii trudno znaleźć taką, która skutecznie zabezpieczyłaby człowieka przed wirusami. Nawet te wykonane z kilku warstw włókniny, mają pory o średnicy około 100 mikrometrów, czyli dużo więcej niż wynosi rozmiar wirusów. Nie są więc w stanie ich skutecznie zatrzymać. Mogą natomiast zmniejszyć skalę rozprzestrzeniania się patogenów w otoczeniu, dlatego specjaliści zalecają, aby nosiły je przede wszystkim osoby zakażone.
Wraz ze wzrostem wilgotności związanym z wydychaniem powietrza sprawność jednorazowych masek zaczyna maleć, a po kilku godzinach są do wyrzucenia.
I pod żadnym pozorem nie wolno ich stosować ponownie.
Ze względy na skuteczność masek ochronnych (decydują o tym zastosowane w nich filtry), możemy wyodrębnić następujące klasy ochronne:
P1 - filtry o małej skuteczności. Maska z takim filtrem zapewnia 80% poziom filtracji - może być stosowana do ochrony przed cząsteczkami stałymi o niskiej toksyczności.
P2 - filtry cechujące się skutecznością na poziomie 94%. Maski tej klasy chronią przed stałymi i ciekłymi cząstkami o niskiej bądź średniej toksyczności.
P3 - filtry charakteryzujące się poziomem filtracji 99,9%. Maski ochronne tej klasy mogą być stosowane do ochrony przed stałymi i ciekłymi cząstkami o wysokiej toksyczności.
Maseczki papierowe nie zawierają warstwy filtru AKA i są praktycznie bezużyteczne w ochronie przed wirusami.