Mechaniczny instrument muzyczny z gr. idiofonów - dzisiaj czasem jeszcze używana w zabawkach.
Głównym elementem pozytywki jest metalowy wałek (czasem tarcza), napędzany sprężyną z rozmieszczonymi obwodowo ząbkami lub kołeczkami, które podczas obrotów zaczepiają o zęby odpowiednio nastrojonego metalowego grzebienia.
Walce mogą być wymieniane na inne, z góry ustaloną melodią.
Historia pozytywek sięga XVII wieku. Przez wiele pokoleń były produkowane głównie w Szwajcarii. Dopiero w latach 50-tych ubiegłego stulecia rozpoczęto ich masową produkcję w Japonii.
Szwajcarskie pozytywki nadal są wykonywane głównie ręcznie, przy wykorzystaniu wysokiej jakości materiałów. To poniekąd tłumaczy ich wysoką cenę - niektóre kosztują nawet około 5 tysięcy dolarów.
Pozytywka stanowiła część grającą zegarów, maskotek i zabawek. W roku 1796 udało się zmieścić pozytywkę w zegarku kieszonkowym. Tym który tego dokonał był Antoine Favre, oczywiście ze Szwajcarii.
Pierwszą fabrykę produkującą pozytywki otwarto w 1815 roku.
Warto tutaj wspomnieć o zrealizowanym pomyśle T. Edisona. Zamiast pozytywki, w roku 1890 umieścił w korpusie lalki miniaturowy fonograf. Dziś melodie zostają zapisywane przez elementy elektroniczne w wysokiej integracji (tzw. chipy) z zaprogramowaną melodią - np. w grających kartkach pocztowych.
Zobacz jak gra pozytywka:
