Automatyczna sekretarka

Urządzenie w telefonie, gdzie dzwoniący może nagrać wiadomość.

użycie automatycznej sekretarkiPoszczególne urządzenia różnią się czasem nagrywania, liczbą komunikatów, nagrywaniem do pamięci (na chipa) lub taśmę.

Podobno już w roku 1878, niebawem po wynalezieniu fonografu, Thomas Edison spisał listę 10 głównych zastosowań swojego wynalazku, a na ostatnim miejscu znalazło się stwierdzenie, iż po połączeniu z telefonem, urządzenie to pozwoli przekazywać zapisany dźwięk.

Prawzorem automatycznej sekretarki był Telegrafon z 1903 roku wyprodukowany przez amerykańską firmę American Telegraphone Co. wynaleziony przez Valdemara Poulsena. Maszyna mogła jedynie nadawać lub przyjmować wiadomość - nie jednocześnie.

W swoim patencie Poulsen zaproponował nawet tekst nagranego komunikatu: "Nie ma mnie w domu, wrócę dopiero o piętnastej. Proszę wtedy zadzwonić raz jeszcze". Niestety komunikat nie pozwalał nagrać wiadomości, z kolei wiadomość blokowała nagranie.
Telegrafon pojawił się w użyciu w Wielkiej Brytanii w 1904 roku.

W czerwcu 1911 roku, trzech naukowców przedstawiło francuskiej Akademii Nauk plany urządzenia nagrywającego wiadomość telefoniczną, nawet jeżeli odbiorca nie podniesie słuchawki. W 1914 roku ponownie daje znać o sobie Edison: zapowiada Telescribe, proste urządzenie do zapisywania treści rozmów telefonicznych na cylindrach z wosku.

Pierwsze urządzenie zarówno do nadawania jak i do odbioru o nazwie ipsofon, pojawiło się w Szwajcarii dopiero w 1943 roku, wyprodukowane przez firmę Buhrle &Co. z Oerlikon.

Pierwsza beztaśmowa automatyczna sekretarka to ADAM (All-Digital Answering Machine) gromadząca wiadomości na krzemowej kości. Wyprodukowano ją w 1990 roku przez PhoneMate w USA.