Poduszka powietrzna

Element pasywnego systemu bezpieczeństwa w samochodach (z angielskiego: airbag).

poduszka powietrznaUrządzeń przypominających w działaniu poduszki powietrzne używano najwcześniej w samolotach, bo już w latach 40-tych XX wieku.
Pierwsze próby podniesienia bezpieczeństwa dla kierujących samochodami w postaci poduszki powietrznej, pojawiły się już w latach 50-tych XX wieku.

W USA, emerytowany technik inżynierii przemysłowej John W. Hetrick - po wypadku, który przeżył wraz z żoną i córką, wpadł na pomysł stworzenia urządzenia, które wyeliminuje albo ograniczy obrażenia pasażerów samochodu podczas kolizji. Po żmudnych miesiącach wytężonej pracy, w 1953 roku zdobył patent na "zespół poduszki bezpieczeństwa dla pojazdów samochodowych".

W Niemczech, wynalazca Walter Linderer otrzymał patent na poduszkę, która miała napełniać się sprężonym powietrzem podczas kontaktu zderzaka auta z przeszkodą.

Allen Kent BreedNiestety, te rozwiązania nie były praktyczne, ponieważ pracowały ze sprężonym powietrzem i były stanowczo zbyt wolne. Dodatkowo system wykrywania zderzenia był niedoskonały, a sam materiał z którego wykonana była poduszka mógł spowodować dodatkowy uszczerbek na zdrowiu.

Dopiero w 1968 roku amerykański inżynier i przedsiębiorca ze stanu New Jersey, Allen Kent Breed zmodyfikował system czyniąc go elektromechanicznym. Dodał do systemu skutecznego czujnik zderzenia i napełniacz pirotechniczny, zastosował cieńszy worek poduszki z wentylami, zmniejszającymi ciśnienie po wybuchu generatora gazu - to sprawiło, że poduszka stała się przydatnym, a później wręcz nieodzownym wyposażeniem samochodów.

jedna z pierwszych poduszek powietrznychPierwsze eksperymentalne samochody wyposażone w poduszkę powietrzną zbudowała firma Ford w roku 1971. Dwa lata później General Motors testowało podobne rozwiązanie w modelu Chevrolet.

Pierwszym samochodem wyposażonym w poduszkę powietrzną i dostępnym w publicznej sprzedaży, był Oldsmobile Toronado z 1973 roku.

W latach 1975 i 1976 kolejne samochody były wyposażane w poduszki: Oldsmobile, Buick i Cadillac.

Pierwszym samochodem, który oferował w opcji zespół bezpieczeństwa - pasy bezpieczeństwa wraz z poduszką powietrzną, był Mercedes klasy S W126 z 1980 roku.

W roku 1988 Chrysler został pierwszą firmą, która sprzedawała samochód w wersji podstawowej z zamontowanymi poduszkami powietrznymi.

Pojemność poduszki powietrznej w Europie dla kierowcy to 35 - 45 litrów (dm3), a 60 - 75 litrów dla pasażera.

Współczesna poduszka napełniania się gazem wystrzeliwanym pirotechnicznie w ciągu kilku tysięcznych części sekundy po rozpoczęciu zderzenia (w czasie mniej więcej takim, ile trwa mrugnięcie okiem).
O tym, czy jest konieczność jej rozwinięcia decydują specjalne czujniki rozmieszczone w różnych miejscach pojazdu. Rozpoznają one siłę i kierunek uderzenia, aktywując odpowiednie amortyzatory. Uderzające w poduszkę ciało pasażera wypycha z niej gaz (najczęściej azot, rzadziej dwutlenek węgla), który ucieka przez boczne otwory. To z kolei zapewnia właściwą amortyzację, oraz zabezpiecza przed skutkami zderzenia.

Kształt poduszki zależy od tego, w jakim miejscu jest zamontowana i którą część ciała ma chronić.
Początkowo w autach montowano jedną poduszkę, która chroniła kierowcę przed uderzeniem w kierownicę. Później dołożono drugą - dla pasażera siedzącego obok. Z czasem zaczęto instalować poduszki boczne oraz specjalne kurtyny wystrzeliwane z krawędzi dachu i osłaniające głowę.
W niektórych autach stosowane są dodatkowo poduszki chroniące kolana, a nawet stopy.
Obecnie firmy dbają również o bezpieczeństwo jadących na tylnej kanapie, montując ochraniacze boczne.


Ciekawostka:

 strzałka Całkiem niedawno - w 2017 roku, podczas Tokyo Motor Show, firma Toyoda Gosei zaprezentowała studyjny miejski samochód Flesby II, który wyposażono w specjalne panele ze zmiennokształtnymi poduszkami powietrznymi umiejscowionymi na zewnątrz pojazdu - dla bezpieczeństwa pieszych.


 kamera Zobacz jak działa poduszka powietrzna: