Bardzo czuły elektryczny przyrząd pomiarowy, służący do pomiaru małych natężeń prądu.
Urządzenie jest stosowane również do pomiarów napięcia oraz ładunku elektrycznego, oraz jako wskaźnik zaniku prądu, tzw. wskaźnik zera (wskaźnik równowagi, wskaźnik kompensacji) układów mostkowych i kompensacyjnych prądu stałego - do tego celu stosuje się bardzo czułe przyrządy magnetoelektryczne.
Galwanometr wynalazł, bezpośrednio po odkryciach dokonanych przez Oersteda i Ampere'a, w roku 1820 niemiecki fizyk, Johann Salomo Christoph Schweigger.
Ze względu na konstrukcję wyróżnia się galwanometry wskazówkowe, lusterkowe (najdokładniejsze) i ze wskaźnikiem świetlnym.
Istnieją galwanometry do pomiaru prądów stałych lub zmiennych.
Współczesne galwanometry prądu zmiennego często posiadają wzmacniacze elektroniczne wzmacniające badane prądy i miliamperomierze które je mierzą.
Galwanometru używał w swoich eksperymentach Faraday. Wykazał m.in., że prąd w przewodniku płynie tylko wtedy, gdy magnes wsuwa się lub wysuwa ze zwoju. Kiedy magnes znajduje się na zewnątrz zwoju lub w środku i nie zmienia położenia - prąd nie płynie. W ten sposób stał się odkrywcą zjawiska indukcji elektromagnetycznej, co pozwoliło mu później skonstruować pierwszą prądnicę.
W stworzeniu galwanometru nowego typu miał również udział Polak, Julian Ochorowicz.