Bezbarwny gaz palny o słabym, eterycznym zapachu.
Jest rozpuszczalny w wodzie, z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe, a skroplony jest silnie wybuchowy. Nieprzyjemna woń acetylenu pochodzi od zanieczyszczeń.
Etyn (bo taka jest właściwa nazwa acetylenu) został przypadkowo odkryty przez angielskiego chemika Edmunda Davy’ego w roku 1836, kiedy to zmieszał węglik potasu (K2C2) z wodą i zauważył, że powstały gaz pali się jasnym płomieniem.
Stwierdził, że ten gaz mógłby być wykorzystywany jako źródło światła, ale z uwagi na wysokie koszty węgliku potasu było to nieopłacalne.
W 1862 roku, niemiecki fizyk Friedrich Wöhler odkrył, że woda dodawana do karbidu (węglik wapnia), w wyniku reakcji chemicznej powoduje wydzielanie się gazu palnego: acetylenu i właśnie tę reakcję chemiczną wykorzystano przy projektowaniu nowego rodzaju oświetlenia.
To odkrycie było pierwszym krokiem do skonstruowania lampy acetylenowej, popularnie zwanej karbidówką.
Obecnie acetylen jest ważnym surowcem w przemyśle chemicznym, głównie przy produkcji tworzyw sztucznych. Jest stosowany również do spawania i cięcia metali (palnik acetylenowo-tlenowy daje temp. 2700°C).
Przechowuje się go w butlach stalowych wypełnionych porowatą masą absorbującą aceton i acetylen, pod ciśnieniem 1,2 MPa.
