Zwijany przyrząd używany do dokonywania pomiarów długości lub odległości.
Czasem zdarza się, że producent musi zmienić zastosowanie dla swojego wyrobu, bo inaczej po prostu go nie sprzeda. Tak było też w przypadku taśmy mierniczej.
Pierwszym, który potrafił wytwarzać płaską taśmę stalową był Brytyjczyk James Chesterman. Taśma ta idealnie nadawała się przy produkcji spódnic typu hoop, jako lekki stelaż usztywniający całość i nadający pożądany kształt.
Ale jak wiadomo - moda się zmienia. W którymś momencie okazało się, że Chesterman został z dużą ilością stalowej taśmy, której nikt już nie chciał od niego więcej kupować...
Ale od czego zmysł do robienia interesów i kreatywność?
W roku 1829 wpadł na pomysł, żeby wyskalować długą taśmę, zwinąć ją i zamknąć w małej skrzynce. Tak powstała pierwsza taśma miernicza.
W lipcu 1868 roku, Amerykanin Alvin J. Fellows opatentował zmodyfikowaną taśmę mierniczą. Zastosował w niej sprężynowy zatrzask, co spowodowało, że taśmę wysuniętą na odpowiednią długość można było zablokować.
Ponadto taśma została zamknięta w obudowie tak, żeby po zwinięciu (przy pomocy zamontowanej dźwigni) była chroniona przed uszkodzeniami.
Jego ulepszona konstrukcja stworzyła użyteczne i trwałe narzędzie.
W roku 1922 wprowadzono kolejne udoskonalenia miarki sprężynującej. Hiram A. Farrand uzyskał patent na wklęsło-wypukłą taśmę mierniczą, czyli taką, jakiej od połowy XX wieku używają majsterkowicze na całym świecie.