Sznurowadła zwane też sznurówkami, to cienkie plecione sznurki do wiązania butów.
Są używane w butach celem zapobiegania ich przypadkowemu ześlizgiwaniu się ze stóp. Po obu stronach, na zakończeniu sznurowadła zazwyczaj znajduje się skuwka - niewielka plastikowa lub metalowa osłona, chroniąca je przed wystrzępieniem.
Sznurowadła i ich historia, są nierozerwalnie związane z historią obuwia noszonego przez naszych przodków. Już około roku 2000 p.n.e. w starożytnej Mezopotamii używano skórzanych sandałów przymocowanych do kostki rzemieniami z surowej skóry.
Starożytni Grecy i Etruskowie również nosili sandały wiązane wysoko na nodze skórzanymi rzemieniami. Podobnie zresztą jak Rzymianie, których legiony wędrując na północ naszego kontynentu, rozpowszechniły w zachodniej Europy sandały zwane do dzisiaj "rzymkami". Tak właśnie poznali je Brytyjczycy, po czym zaadoptowali to użyteczne obuwie, przekształcając je w bardziej luksusowe - zdobili je nawet szlachetnymi kamieniami.
W ten oto sposób sznurowane obuwie weszło do użytku powszechnego.
W średniowieczu noszono w Europie różne rodzaje obuwia - również i takie z płótna lnianego przewiązanego sznurami, albo wykonanego ze skóry i mocowanego do nogi rzemieniami.
W epoce elżbietańskiej szewcy wytwarzali buty przytwierdzane do nogi rzemieniami, klamerkami, szpilkami i bogato je ozdabiali, nawet biżuterią.
Około roku 1790 wynaleziono sznurowadła w dzisiejszej postaci, a dzięki rewolucji przemysłowej w Anglii, około roku 1840 przyszła również pora na metalowe dziurki w butach, służące do przewlekania przez nie sznurowadeł.
Od roku 1861 - w czasach wojny secesyjnej - sznurowadła zaczęto produkować masowo w fabrykach Nowej Anglii w USA. Szczególnie dużo takich fabryk było w hrabstwach Massachutsetts i New Hampshire. Niektóre z tych fabryk istnieją do dzisiaj, pomimo, że aż do XX wieku sznurowadła nie cieszyły się specjalną popularnością - wcześniej buty były głównie wsuwane, spinane lub zamykane na guzik.
Podobno istnieje prawie dwa miliony sposobów na wiązanie sznurowadeł !!!