Skrócona, symboliczna metoda zapisu, z gr. stenós - ciasny, gráphein - pisać.
Zanim wynaleziono przenośne urządzenia do nagrywania głosu np. dyktafon, stenografia cieszyła się całkiem dużą popularnością. Szybkość i zwięzłość tego typu zapisu sprawiały, że używano stenografii do zapisu bieżącej mowy w parlamentach, celem usprawnienia pracy biurowej, dziennikarskiej oraz w wojsku i podczas rozpraw sądowych.
Wytrenowany stenograf potrafi pisać szybciej, niż ktokolwiek zdolny jest mówić.
Biorąc pod uwagę fakt, że pismo stenograficzne zapisuje w postaci jednego znaku np. jedną sylabę, można uznać, że już egipskie hieroglify czy współczesne pismo arabskie, to przodkowie stenografii.
Przyjęło się uważać, że pismo stenograficzne powstało w Grecji, a jego wynalazek przypisuje się Ksenofontowi, uczniowi Sokratesa. Był to wspomniany już system sylabiczny, czyli w jednym znaku zapisywano całą sylabę.
Wraz z upadkiem Rzymu i narodzinami państw feudalnych, zapotrzebowanie na tachygrafię stopniowo spadało. Uważa się, że sztuka ta wygasła około 1000 roku n.e.
Odrodzenie stenografii nastąpiło w XVI-wiecznej Anglii.
W roku 1588 Timothy Bright wydał drukiem Characterie An Arte of Shorte, Swifte and Secrete Writing by Character - podręcznik do pierwszej od wieków skodyfikowanej stenografii opartej o średniowieczne wzorce. Jego system składał się z około 5000 znaków stworzonych na zasadzie funkcjonalnej.
Autorem słowa stenografia był John Willis, który w 1602 roku wydał Art of Stenography z pierwszym systemem fonetycznym.
W 1837 roku ukazała się książeczka autorstwa Izaaka Pitmana pt. Stenographic Soundhand. Wymyślił metodę, która pozwalała na biegły i krótki zapis praktycznie każdego słowa. Co ważniejsze, podręcznik do niej sprzedawany był bardzo tanio jak na owe czasy. Dzięki temu jeszcze za życia autora osiągnął kilkumilionową sprzedaż. Pitman założył również firmę "Pitman Training" (czynną do dziś) prowadzącą kursy z zakresu nowoczesnej biuralistyki i – przede wszystkim – stenografii Pitmana.
W Polsce metody stenograficzne nie zdobyły wielkiej popularności, mimo że próby takie podejmowano już od początku wieku XIX. System Stanisława Korbla nauczany był głównie w różnych szkołach i na kursach handlowych.
Pierwsza wersja jego podręcznika ukazała się jeszcze w 1917 roku w Krakowie. W latach 1953–1956 opracowany został jednolity system stenografii polskiej, opracowany przez Ryszarda Łazarskiego i Teresę Łazarską, który był adaptacją radzieckiego systemu stenografii.
Czy wiesz, że:
Efektem pracy stenografa jest stenogram, czyli zapis przy pomocy metody stenografii przemówienia, wykładu, zebrania, dyskusji, debaty lub innych notatek. Dla zapewnienia jego czytelności dla nieobeznanych ze stenografią konieczna jest jego transkrypcja na alfabet powszechnie używany w danym kraju.