Polski wynalazca i saper (1909 - 1990).
Po ukończeniu gimnazjum i liceum w Częstochowie, wstąpił na Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej, gdzie w roku 1933 uzyskał dyplom inżyniera elektryka.
Po rocznym przeszkoleniu wojskowym, jako podporucznik rezerwy, rozpoczął pracę w 1934 roku w Państwowym Instytucie Telekomunikacyjnym w Warszawie, na stanowisku kierownika działu wzmacniaków telefonicznych, gdzie pracował do wybuchu wojny.
4 września 1939 zgłosił się na ochotnika do wojska - służył w łączności. Był internowany na Węgrzech, przez Włochy przedzierał się do Francji. Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszkał i pracował do końca wojny.
W roku 1941 skonstruował ręczny wykrywacz min, działający na zasadzie elektromagnetycznej.
Do Polski wrócił w kwietniu 1947 roku. Stał się jednym z prekursorów techniki cyfrowej i elektroniki jądrowej w Polsce. Przez wiele lat kierował Zakładem Elektroniki w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku.
Ogromną rolę w jego decyzji o powrocie odegrał jego bliski kolega, prof. Janusz Groszkowski, który za punkt honoru postawił sobie ściągnięcie do kraju wybitnego naukowca i wynalazcy.
