Angielski fizyk i lekarz (1540 - 1603).
Pochodził ze średnio zamożnej rodziny, już w dzieciństwie był zainteresowany dziwną siłą magnetyczną.
Po ukończeniu studiów medycznych na uniwersytecie w Cambridge, osiadł w Londynie, gdzie został przybocznym lekarzem królowej Elżbiety I.
Jako jeden z pierwszych uczonych prowadził badania zmierzające do wykrycia natury działania sił elektrycznych i magnetycznych.
To on wprowadził pojęcie sił elektrycznych (po grecku elektron znaczy bursztyn). Wykazał również, że oprócz bursztynu można naelektryzować jeszcze wiele innych materiałów.
Dokonał podziału tych materiałów na elektryki i nieelektryki.
W wyniku obserwacji igły kompasu, doszedł do wniosku, że Ziemia musi być olbrzymim magnesem, a jej bieguny są biegunami magnesu. Badając dalej zjawiska magnetyczne odkrył indukcję magnetyczną.
Wyniki swoich doświadczeń i obserwacji, zebrał w pierwszej książce naukowej z dziedziny magnetyzmu: O magnesie, ciałach magnetycznych i o wielkim magnesie - Ziemi, wydanej w 1600 roku.
Na jego cześć jednostkę siły magnetomotorycznej (napięcie magnetyczne) nazwano gilbert (Gb).