Wodolot

Jednostka pływająca, która jest zaopatrzona w płaty nośne, powodujące powstawanie siły nośnej.

wodolot ZRYW-1Jest przeznaczony głównie do transportu pasażerskiego.

Ponieważ siła nośna rośnie wraz ze wzrostem prędkości, powoduje to wynurzenie się kadłuba statku z wody (pozostają tam tylko śruby i płaty nośne).

Ponieważ opór powietrza jest znacznie mniejszy niż wody, wodoloty mogą rozwijać duże prędkości przy stosunkowo małej mocy silników.

Prace nad wodolotem zaczęły się na dobre na początku XX wieku. W 1906 roku, Enrico Forlaniniwłoski konstruktor samolotów, zbudował udany statek, który pływał po jeziorze Lago Maggiore z prędkością 38 węzłów (70 km/h).


Pierwszym użytecznym wodolotem był ND-4, zbudowany w 1919 roku przez Amerykanina Aleksandra Grahama Bella, tego samego, który wynalazł telefon. Podczas prób, wodolot ten osiągnął prędkość 61,5 węzła.

Pierwszy w Polsce wodolot (Zryw-1) skonstruował w 1965 roku inżynier Lech Kobyliński wraz z zespołem.

Zaletami wodolotu są: osiąganie znacznych prędkości oraz wielka łatwość manewrowania, wadami natomiast - ograniczone rozmiary (ze wzrostem wyporności odpowiednio musiałaby się zwiększać rozpiętość płatów nośnych; największy szwedzki Ekspressan ma wyporność 150 ton), oraz niewielka dzielność morska (żegluga do 6° w skali Beauforta).
W ograniczonym zakresie, wodoloty znajdują zastosowanie również w marynarce wojennej.