Piła tarczowa to narzędzie o kształcie płaskiej, okrągłej tarczy z zębami na obwodzie.
Zanim została wynaleziona, przecinanie drewna (ale nie tylko) było ciężką, mozolną pracą. Często przecinanie grubych bali przy pomocy nieporęcznych pił wymagało zaangażowania dwóch mężczyzn i sporo czasu...
I tutaj niespodzianka: pomysłodawcą piły tarczowej była amerykańska wynalazczyni Tabitha Babbitt.
Jej pomysł powstał pewnie dzięki temu, że należała do wspólnoty religijnej w Massachusetts, która zajmowała się głównie obróbką drewna.
Mało tego - w roku 1813 Tabitha skonstruowała również prototyp urządzenia. Mając doświadczenie podczas pracy w tkactwie, wykorzystała budowę i zasadę działania kołowrotka, i zbudowała pierwszą piłę z okrągłym ostrzem.
Babbit przyczyniła się również do maszynowej produkcji gwoździ (wcześniej wyrabiano je ręcznie), oraz doskonalenia narzędzi używanych do produkcji mebli.
Podobnie jak w przypadku piły tarczowej (ze względów religijnych), nigdy nie opatentowała swoich wynalazków. Wolała trzymać się w cieniu. Wiodła proste życie szejkerki - protestantki Zjednoczonego Towarzystwa Wyznawców Powtórnego Przyjścia Chrystusa, któremu przyświecała Matka Ann - wcielenie doskonałości Boga w kobiecej postaci. Wyznanie nakazywało jej m.in. oddzielenie od świata.
W marcu 1816 roku, we Francji, Auguste Brunet i Jean-Baptiste Cochot złożyli patent na piłę tarczową.
Od 1843 roku, piły tarczowe - jako wrębiarki poruszane sprężonym powietrzem - stosowano w Anglii.
Pierwsze piły tarczowe napędzane wodą przecinały tylko drewno. Teraz - zmieniając tylko rodzaj tarczy - mogą ciąć również inne materiały.