Zabawka, w kształcie tekturowej rurki, z umieszczonymi wewnątrz płaskimi zwierciadłami.
Pomiędzy tymi lustrami umieszczone są kolorowe szkiełka lub kamyki, których zwielokrotnione odbicia tworzą symetryczne, różnobarwne wzorki (figury), zmieniające się przy obracaniu kalejdoskopu, co wywołuje przemieszczanie się szkiełek.
W typowym kalejdoskopie jeden koniec rurki zamknięty jest kawałkiem matowego szkła, lub półprzezroczystego plastiku, a w drugim końcu znajduje się mały otwór do zaglądania.
Kalejdoskop został wynaleziony przez szkockiego fizyka Davida Brewstera w 1816 roku, podczas przeprowadzania doświadczeń z polaryzacją światła.
Swój wynalazek opatentował w 1817 roku z założeniem, że jako przyrząd naukowy, będzie również służyć do projektowania wzorów przy produkcji dywanów.
Sir David Brewster nazywając swój wynalazek kalejdoskopem, wykorzystał greckie słowa: kalós (piękny), eídos (kształt) i skopé (obserwować).
Kalejdoskop szybko rozpowszechnił się jako zabawka, a dzięki prostocie w używaniu, w XIX wieku istniał na niego ogromny popyt.
Dzięki temu, sam wynalazca stał się słynny w ówczesnej Europie.