Krew to płynna tkanka łączna, która jako jedyna wraz z limfą występuje w stanie płynnym.
Krąży w naczyniach krwionośnych, a jej główną funkcją jest transport tlenu i składników pokarmowych do komórek.
Przez bardzo długi czas sądzono, że każdy człowiek posiada tę samą krew. Okazuje się, że budowa krwi opiera się na części płynnej (osocze) i na elementach morfotycznych, czyli komórkach.
Głównym składnikiem osocza krwi jest woda, w której znajdują się rozpuszczone białka, elektrolity, produkty przemiany materii, a także substancje odżywcze.
To wszystko powoduje, że ten płyn ustrojowy, który krąży po organizmie każdego człowieka, jest zróżnicowany - każdy ma określoną grupę krwi.
Fakt ten, w 1901 roku odkrył austriacki lekarz Karl Landsteiner. Zauważył, że na krwinkach czerwonych występują dwa antygeny, które warunkują zjawisko aglutynacji, czyli zlepiania się ze sobą poszczególnych krwinek.
Bazując na odkryciu austriackiego lekarza, polski lekarz, bakteriolog i immunolog Ludwik Hirszfeld, wraz z niemieckim internistą Emilem von Dungernem stworzyli podstawy nauki o grupach krwi.
To właśnie oni wprowadzili oznaczenie symbolami A, B, AB, i 0. Takie oznaczenie zostało w 1928 roku przyjęte przez państwa na całym świecie.
Przynależność do określonej grupy krwi jest dla człowieka cechą stałą i niezmienną przez całe życie. Zmiana grupy krwi może nastąpić ale nie musi, po przeszczepieniu szpiku kostnego (od rodzeństwa lub dawcy niespokrewnionego), ponieważ nowy szpik wytwarza krwinki czerwone z antygenami dawcy.
Podstawowe grupy krwi to:
grupa 0 – brak antygenu na krwinkach;
grupa A – ma na krwinkach antygen A;
grupa B – ma na krwinkach antygen B;
grupa AB – ma na krwinkach zarówno antygen A jak i B.
Odkrycie grup krwi stało się przyczynkiem do ogromnych postępów w medycynie, takich jak bezpieczne przetaczanie krwi, identyfikacja śladów krwi w medycynie sądowej, oraz możliwość wykluczenia niepewnego ojcostwa.