Diabolo

Obracanie zabawki w kształcie klepsydry, za pomocą dwóch kijków połączonych cienką linką.

diaboloWprawione w ruch obrotowy diabolo, stabilnie utrzymuje się na lince. Gdy diabolo jest już rozpędzone, można wykonywać nim różne triki, jak np. podrzucanie w górę (throw) lub robienie różnych pętelek ze sznurka tak, aby zabawka nadal się kręciła (crosswrap), a sam sznurek nabrał kształtu, na przykład koperty.

Diabolo znane jest już od ponad 4000 lat i prawdopodobnie wywodzi się z chińskiego jojo.
Istnieje teoria, że początkowo było stosowane jako broń zapalna, którą (po podpaleniu) łatwo było przerzucić nad murem wprost na łatwopalne strzechy. Dodatkowo, wywiercone na brzegach otwory powodowały, że obracające się diabolo wydawało dźwięk podobny do gwizdania, co miało dodatkowo wzmagać strach wśród atakowanych.

rycina z 1812 roku

Z Chin diabolo zawędrowało w XIX wieku do Francji - przywieźli je misjonarze. Nowa zabawka wzbudziła tak duże zainteresowanie, że w pierwszej połowie XIX wieku na Polach Elizejskich w Paryżu powstawać zaczęły liczne kluby grających w diabolo. Wyrabiano je wówczas z twardego, surowego drewna.

W 1906 roku Francuz Gustave Philippart opracował diabolo, składające się z dwóch połączonych ze sobą za pomocą śruby metalowych półkul, oklejonych na krawędziach gumową dętką.

Do dzisiaj pozostało ono w prawie niezmienionej formie.

Wkrótce moda na diabolo dotarła także do Anglii. Największe ówczesne gazety regularnie donosiły o nowopowstałych klubach żonglerskich, a na ulicach częstym widokiem była zabawa diabolo.

reklama diabolo Gustave Philippart

Wkrótce moda na diabolo rozprzestrzeniła się także na resztę Europy, choć już nie w tak dużym stopniu jak we Francji czy Anglii.
Z czasem zaczęto stosować półkule z gumy, oraz z tworzyw sztucznych.

Po I wojnie światowej zainteresowanie zabawką stopniowo słabło, do tego stopnia, że stało się tylko ciekawostką używaną przez żonglerów w cyrku.
Dopiero po 1980 roku, dzięki zastosowaniu najnowocześniejszych technologii i materiałów, nastąpiła reaktywacja diabolo. Coraz więcej osób próbuje swoich sił w opanowaniu tej zabawki, najlepsi potrafią żonglować nawet dwoma i trzema na raz, a nowe sztuczki ciągle powstają.

W dodatku samo diabolo - oprócz podstawowej - występuje w kilku różnych wersjach.