Jest to rodzaj kwadratowej chusty, najczęściej z fularu, zazwyczaj składanej w trójkąt,
Taka chusta, zawiązana "niedbale" na szyi, to synonim ponadczasowej elegancji.
Pierwotnie był to element stroju apasza, (z francuskiego: apache - włóczęga, złoczyńca nocny); inaczej: bandytka, gawroszka, chustka. W drugiej połowie XIX wieku była chętnie noszona przez paryskich robotników.
Dopiero później, w latach 20-tych XX wieku, stała się popularna w sportowym stroju kobiecym.
Przed pierwszą wojną światową nazywano tak długi, miękki, biały, jedwabny szal, opatrzony frędzlami, używany wieczorem do fraka i cylindra, a zarzucany przez bywalców paryskich bulwarów przez ramię, dla lepszej dekoracji i kontrastu z czernią.
Obecnie wykonywana jest z różnych materiałów.
Najpopularniejsze i tańsze wersje produkowane są z bawełny, wiskozy oraz poliesteru. Najpiękniejsze, ale również droższe chusty, to modele wykonane z jedwabiu, szyfonu lub kaszmiru, ręcznie rolowane i podszywane.
Apaszka była i jest elementem stroju, którym nie pogardziły nawet koronowane głowy - zdobiła szyję Królowej Elżbiety II, nosiły ją gwiazdy filmowe, m.in. Audrey Hepburn czy Sharon Stone.
Nieżyjące już Agnieszka Osiecka, Anna Jantar czy Michalina Wisłocka również lubiły apaszki. Nadal jest wyrafinowaną ozdobą chętnie noszoną przez Beatę Tyszkiewicz czy Ilonę Felicjańską.
Najbardziej pożądaną apaszką jest taka, która została wyprodukowana w firmie Hermes - to taki rolls-royce wśród apaszek.