Niemiecki nauczyciel i wynalazca (1834 - 1874).
Zbudował pierwszy działający telefon magnetyczny.
Jego prototyp zademonstrował na posiedzeniu Towarzystwa Fizycznego we Frankfurcie nad Menem 26 października 1861 roku.
Urządzenie składało się z nadajnika i odbiornika, połączonych ze sobą dwoma przewodami. Nadajnik przypominał nieco ludzkie ucho. Mikrofon stanowiły dwa paski metalu, tak połączone, że stykały się przy membranie (z błony zwierzęcej) powodując przewodzenie.
Odbiornik stanowiła wąska metalowa rurka z uzwojeniem cewkowym, przez które przepływał prąd indukcyjny, odzwierciedlający falę głosową.
Prąd wytwarzany był w nadajniku przy użyciu baterii i prowadzony poprzez dwa metalowe paski. Dźwięki dochodzące do membrany przekształcały go w impulsy.
Metalowa rurka znajdująca się w odbiorniku była pobudzona do drgań podłużnych prądem przepływającym przez cewkę, co powodowało wytwarzanie cichych dźwięków.
Według protokołu z posiedzenia Towarzystwa Fizycznego, Reisowi udało się za pomocą swego telefonu przenoszenie tylko czystych dźwięków, natomiast ludzki głos był zniekształcony.
W roku 1876 Anglik Jeates ulepszył ten mikrofon, przez zastosowanie w nadajniku cieczy przewodzącej prąd i powodującej zmianę oporności.
