Niemiecki profesor chemii (1780 - 1849).
Od roku 1810 profesor uniwersytetu w Jenie. Prowadził badania nad platyną i jej właściwościami katalitycznymi, procesami fermentacji, oraz reakcją utleniania dwutlenku siarki.
Otrzymał dymiący kwas siarkowy.
W lipcu 1823 roku, jako 43-letni profesor chemii, stwierdził niezwykle szybkie spalanie wodoru w obecności platyny. O swoim odkryciu w ciągu tygodnia poinformował pięciu redaktorów czasopism i Goethego.
W sierpniu tego samego roku uzupełnił to odkrycie naukowe skonstruowaniem zapalniczki, opartej na samorzutnym zapalaniu się wodoru w obecności gąbczastej platyny.
Kolejnym krokiem było skonstruowanie lampy zwanej lampą Döbereinera.
Jako pierwszy próbował usystematyzować pierwiastki na podstawie ich mas atomowych.
Już w roku 1829 stwierdził, że właściwości bromu znajdują się pomiędzy właściwościami chloru i jodu.
Właściwości te, to kolor i aktywność tych pierwiastków, wykazujące stopniowanie przy przechodzeniu od jednego do drugiego, oraz ciężar atomowy bromu, leżący mniej więcej w środku pomiędzy ciężarem atomowym chloru i jodu.
Opierając się na ciężarze atomowym, rozpoczął on badania innych grup składających się z trzech pierwiastków - jest autorem tzw. prawa triad pierwiastków.