Węgierski dziennikarz (1899 - 1985).
Urodził się w Budapeszcie, był rzeźbiarzem oraz hipnotyzerem. Jego ambicją było skonstruowanie takiego pióra, które nie pozostawiałoby kleksów.
Działał i mieszkał w Argentynie.
Prace nad nim zajęły mu osiemnaście lat. "Przodkiem" długopisu było wieczne pióro - elementem piszącym w wiecznym piórze jest stalówka, na którą spływa atrament ze zbiorniczka.
Chcąc zapobiec mankamentowi wiecznego pióra, jakim jest tendencja do robienia kleksów, Biro postanowił zastąpić stalówkę obracającą się swobodnie w łożysku metalową kulką, regulującą ilość atramentu wypływającego na papier. Udało się to dzięki istnieniu szybkoschnącego atramentu, który Biro wypatrzył w drukarni.
W roku 1939, opracował wraz z bratem pierwszy użyteczny model długopisu.
Wynalazek został opatentowany w 1943 roku. Rok później licencję zakupiła brytyjska armia i zaczęła produkcję długopisów dla pilotów – nawigatorów RAF.
Od nazwiska wynalazcy bierze się alternatywne określenie długopisu w angielszczyźnie brytyjskiej: nie tylko pen, ale też biro.
