Wyrób włókienniczy płaski, powstający w wyniku przeplatania ze sobą prostopadłych układów nitek osnowy i wątku.
Wytwarzanie tkaniny nazywa się tkaniem i wykonuje się na krosnach tkackich (ręcznych lub mechanicznych), według założonego wcześniej splotu.
Półproduktem do produkcji tkanin jest przędza tkacka.
Pierwsze wyroby, przypominające dzisiejsze tkaniny, wytwarzano już ponad osiem tysięcy lat temu. Do ich wykonywania używano różnych, czasem dziwnych materiałów; były to: luźne włókna, trawy, paski ze skór zwierzęcych, oraz cienkie gałązki, czy pnącza.
Około XXVII-XXII wieku p.n.e., w starożytnym Egipcie umiano już wyprodukować wysokiej jakości tkaninę lnianą - była ona bardzo cienka i przejrzysta.
Dopiero opanowanie techniki skręcania mokrych włókien, zapoczątkowało wytwarzanie tkanin lnianych przemysłowo.
Najstarsze zachowane na terenie Polski tekstylia pochodzą z neolitu, czyli z czasów, kiedy zaczęto uprawiać rolę i hodować zwierzęta (od V do około III tysiąclecia p.n.e.) - świadczyć o tym może fragment maty znalezionej przed II wojną światową na terenie Huty Łączyńskiej na Pomorzu.
Na terenie Europy, przez tysiąclecia najbardziej popularnymi surowcami, były wełna oraz len!
W Polsce tkaniną dobrze znaną był również jedwab, który pochodził z Chin, ale jedynie niewielu mogło go kupić, mogły to zrobić jedynie najbardziej zamożne osoby!
Obecne tkaniny można podzielić na naturalne, sztuczne i syntetyczne. Pierwsze z wymienionych to m.in.: bawełna, wełna, jedwab, len i skóra.
Najbardziej znanym naturalnym rodzajem tkaniny na ubrania jest bawełna. Powstaje w wyniku tkania włókien bawełny, rośliny uprawianej właściwie na całym świecie, taniej i odpornej na choroby.
Do materiałów sztucznych zaliczana jest wiskoza, lyocell i modal, a do syntetycznych poliester, poliamid, akryl i elastan.