Torba z dwoma pasami naramiennymi, noszona na plecach, popularna w turystyce.
Noszenie ciężaru na plecach zawieszonego na ramionach, jest znacznie wygodniejsze niż trzymanie takiego ciężaru przed sobą. Dodatkową zaletą jest swoboda rąk.
Najstarsze tego typu znalezisko (szczątki plecaka) pochodzi z 3300 r. p.n.e.
Nosił go słynny Ötzi (człowiek lodu) - to leszczynowy kij w kształcie litery U o długości 2 metrów, oraz dwie drewniane deski o długości około 40 centymetrów każda.
W średniowieczu funkcję plecaka pełniły plecione wiklinowe kosze z rzemiennymi trokami.
Współczesny plecak został wynaleziony przez oficera armii amerykańskiej - Henry'ego Merriama. W 1878 roku Merriam uzyskał patent na swój plecak Knapsack, plecak z zewnętrzną, metalową ramą. Plecak został zaprojektowany z myślą o armii Stanów Zjednoczonych.
Zamiast pasów naramiennych, żelazna rama utrzymywała plecak z dala od ciała żołnierza. Merriam uważał, że dzięki bardziej równomiernemu rozłożeniu ciężaru, żołnierz będzie wolny od ciężaru zapięć i pasów. Mimo tego, plecak był wyjątkowo niewygodny i szybko stał się przestarzały.
Kilka lat później, znacząco ulepszył go amerykański imigrant Camille Poirier, wprowadzając w 1882 roku specjalny pasek zaczepiany o czoło, oraz sprzączki.
Rama z brzozowej kory stabilizująca konstrukcję, to patent Ole F. Bergana z roku 1908.
Termin plecak pojawił się po raz pierwszy w druku około 1910 roku.
Wersję turystyczną plecaka z porządnym drewnianym stelażem, płóciennymi paskami i materiałowym workiem przymocowanym stalowymi szpilkami, oraz wyściółką poprawiającą komfort noszenia, stworzył w 1922 roku amerykański przedsiębiorca Lloyd F. Nelson, po wizycie na Alasce w 1920 roku.
Przełomowy plecak Nelsona Trapper Pack był jednym z pierwszych plecaków produkowanych masowo.
Suwaki zamykające komory, wprowadził w 1938 roku amerykański alpinista Gerry Cunningham. Wcześniej plecaki opierały się wyłącznie na klamrach i paskach. W tamtym czasie plecak służył głównie do pieszych wędrówek, biwakowania i wspinaczki.
Wynalezienie przez Cunninghama plecaka zapinanego na zamek błyskawiczny, było odpowiedzią na potrzeby entuzjastów aktywności na świeżym powietrzu, którzy chcieli zachować jak najmniej bagażu, a jednocześnie zapewnić sobie łatwy dostęp do jego zawartości.
W roku 1967, Gerry Cunningham wynalazł pierwszy na świecie nowoczesny plecak nylonowy.
Duże plecaki zazwyczaj wyposażone są w stelaż, który rozkłada ciężar plecaka bardziej równomiernie na plecach człowieka.
Pierwszy taki plecak, ale z wewnętrznym stelażem wynalazł w 1967 roku George Lowe.
Lowe zauważył, że plecaki z zewnętrznym stelażem nie są dobrze wyważone w trudnym terenie, a plecaki bez stelaża nie są wystarczająco wytrzymałe, by udźwignąć duże obciążenia.
Stworzył plecak, który był na tyle elastyczny, by dopasować się do pleców użytkownika. Jednocześnie był wystarczająco wytrzymały, by utrzymać ciężar, a nawet przenieść go na pas biodrowy.
Ostatecznie dodał boczne pasy kompresyjne i pas piersiowy, unowocześniając go.
Pojemność plecaka zazwyczaj określa się w litrach.
Mamy następujące rodzaje plecaków:
miejski – nieduży, o pojemności do 30 litrów; turystyczny – o pojemności rzędu 40 do 90 litrów; wyprawowy – o pojemności rzędu 85-120 litrów; wspinaczkowy.
Pod koniec lat 40-tych XX wieku młodzieżowa wersja plecaka okazała się również doskonałym rozwiązaniem dla uczniów i studentów, a modne plecaki zyskały popularność jako stylowy sposób na przenoszenie codziennych rzeczy.
Obecnie dostępne są torby ze skóry, płótna i wielu innych materiałów.
Niektóre z nich zostały nawet zaprojektowane przez największe domy mody, takie jak Gucci i Prada.
