Popularna przyprawa kuchenna, otrzymywana z wysuszonej kory cynamonowca.
Ten słodkawy, lekko korzenny zapach i smak ludzie poznali naprawdę bardzo dawno temu.
Już około 2700 roku p.n.e. wzmianka o nim znalazła się w chińskiej księdze zielarskiej.
Korę cynamonowca stosowano jako przyprawę kuchenną prawdopodobnie już w IV wieku. p.n.e. od Indii po Chiny.
O cynamonie wspomina również Biblia.
Jako przyprawa, cynamon bywał bardziej ceniony od złota, ale nie tylko w tym celu był wykorzystywany. W starożytnym Egipcie stosowano go również do balsamowania, jako jeden ze środków konserwujących ciało.
Od wieków wykorzystywano go również w celach leczniczych. W starożytnej medycynie chińskiej był stosowany w walce z przeziębieniami, nudnościami i biegunkami. Znany był również z tego, że dodawał energii; starożytni Chińczycy, zanim oddali się miłosnym uniesieniom, smarowali olejkiem cynamonowym ciało, by uwrażliwić zmysły.
Pierwszymi Europejczykami, którzy sprowadzali cynamon szlakami kupieckimi, byli w XIII i XIV wieku Wenecjanie.
Jednak do prawdziwego rozkwitu handlu cynamonem przyczynił się Portugalczyk Vasco da Gama - już w 1505 roku do Lizbony wysłano statki z łącznym ładunkiem aż 11 ton cynamonu.
Wkrótce do Indii wyruszyli Holendrzy, i to oni w 1656 roku zyskali koncesję na wyłączność handlu cynamonem. W przeciągu 100 lat swojej obecności na Wschodzie wysłali oni do Europy 270 ton tej przyprawy.
Szybko okazało się jednak, że jest to ilość niewystarczająca - podjęto więc próby hodowli drzew cynamonowych i próby te zakończone zostały powodzeniem - dość powiedzieć, że cynamon jest dzisiaj ogólnodostępny i niedrogi.
Jako przyprawa, jest pozyskiwany z kory wiecznie zielonego drzewa cynamonowego wysokiego od 6 do 12 metrów, należącego do rodziny wawrzynowatych i pierwotnie występującego głównie w południowo-wschodniej Azji oraz Australii. Drzewo ma wąskie liście i małe kwiaty.
Korę zbiera się podczas pory deszczowej, czyli wiosną i jesienią. Najbardziej ceniona kora pochodzi z młodych, około trzyletnich pędów cynamonowca cejlońskiego. Paski ściągnięte z kory zbiera się w pęczki i poddaje fermentacji pod przykryciem przez jedną - dwie doby, a następnie suszy się je na słońcu. Charakterystyczny kształt ruloników w kolorze rdzawym, kora przybiera właśnie podczas wysuszania.
W naszym kraju bardziej popularną formą cynamonu jest proszek. Używany jest między innymi do ciast takich jak szarlotki, pierniki, a także do dań z ryżu, pieczonych jabłek, kawy, wina grzanego i ponczu.
W niewielkich ilościach cynamon nadaje się też do aromatyzowania gulaszu, baraniny i szynki.
Używany jest również jako afrodyzjak, działa bowiem uspokajająco.
Jest wykorzystywany do tworzenia kompozycji zapachowych w przemyśle perfumeryjnym.
Olejek cynamonowy ma działanie antyseptyczne.