Alkohol

Bezbarwna ciecz, o charakterystycznym zapachu i piekącym smaku.

pijaczekAlkohol etylowy, etanol, (z arabskiego al-kuhl - delikatny proszek), to jeden z najważniejszych przedstawicieli grupy alkoholi o symbolu chemicznym C2H5OH.

Napoje alkoholowe uzyskiwane w procesie fermentacji alkoholowej (wino, piwo) były znane w starożytnym Egipcie, Babilonii, Chinach, Indiach, Grecji i Rzymie.

Otrzymanie alkoholu etylowego o dużej mocy, tzw. spirytusu, miało miejsce po raz pierwszy w XI wieku we Włoszech (przez destylację wina, spiritus vini - duch wina, albo aqua ardens seu vitae - woda ognista, inaczej woda życia). Już w następnym stuleciu w Salerno, (w szkole medycznej) produkowano sporo tego związku, który stosowano jako lekarstwo, mimo że dopiero znacznie później poznano jego właściwości pobudzające krążenie.

Arnold de Villanova (XIII wiek) w swych licznych pismach wysławiał właściwości lecznicze alkoholu etylowego, jako preparatu "wzmacniającego ciało i przedłużającego życie"


W Niemczech, w 1318 roku podczas epidemii "morowego powietrza" czyli dżumy, stosowano spirytus w celach leczniczych.

Podobno jako pierwszy, w XIII wieku R. Lulls otrzymał prawie bezwodny alkohol przez destylację wina z wapnem palonym, a uzyskany produkt nazwał ultima consolatio corporis humani (największe pocieszenie ciała ludzkiego). Inny sposób odwadniania spirytusu za pomocą węglanu potasowego (potażu) podał Basilius Valentinus, którego pisma ukazały się na początku XVII wieku.
Według J. D. Bernala nazwa preparatu alkohol polega na nieporozumieniu; ten wyraz arabski oznaczał pierwotnie barwnik do brwi (czarny siarczek antymonu używany przez piękności haremowe), później zaś określano nim wszelkie proszki drobnoziarniste.

W XIV wieku, roztwory wodne alkoholu w postaci szkockiej wódki, okowity, gorzałki stosowane były przeciwko dżumie. Lek ten miał przedłużać życie, stąd jego nazwa aqua vitae.
Produkcja alkoholu z czasem stała się masowa i wyszła spod kontroli lekarzy. Przyczyniła się ona znacznie do rozwoju metod destylacji.

W XVI wieku produkowano już masowo różne gatunki wódek. W tym też czasie Paracelsus stosował alkohol do sporządzania różnych esencji i tynktur, a A. Libavius opierając się na słownictwie Paracelsusa wprowadził powszechnie zamiast terminu spiritus vini  (duch wina), określenie alkohol (alcool).

W następnym stuleciu J. J. Becher opracował metodę produkcji spirytusu z ziemniaków (1669), która jednak rozpowszechniła się dopiero na przełomie XIX i XX wieku. Chemizm procesu fermentacji alkoholowej badał Antoine L. Lavoisier, który w 1787 stwierdził, że podczas fermentacji powstaje z cukru alkohol i dwutlenek węgla, a także, że przez utlenianie alkoholu tworzy się kwas octowy. Lavoisier również udowodnił, że składnikami alkoholu są: węgiel, wodór i tlen, natomiast ilościowy skład tego związku podał dopiero w roku 1814 szwajcarski chemik Nicolas-Théodore de Saussure.

Absolutny alkohol etylowy (spirytus bezwodny) otrzymał po raz pierwszy w roku 1796 T. E. Łowic.
Powszechne użycie alkoholu na początku XIX wieku spowodowało, że w 1811 roku J. G. Tralles opracował metodę określania zawartości alkoholu na podstawie gęstości roztworu, a M. Faraday w roku 1828 dokonał jego syntezy z etylenu i wody.
kiepsko to wygląda...W roku 1732 C. J. Geoffroy junior zastosował alkohol do analizy chemicznej: stwierdził on, że związki boru rozpuszczone w alkoholu zabarwiają płomień na kolor zielony. W 1837 roku 

J. Liebig otrzymał alkoholan sodu, a w roku 1850 A. Laurent wykazał, że "rodniki alkoholowe" są homologami węglowodorów.
Olbrzymie zapotrzebowanie na alkohole w różnych gałęziach syntezy organicznej, spowodowało opracowanie w roku 1912 metody technicznego otrzymywania tego związku z acetylenu. Synteza ta stosowana jest również obecnie.

Alkohol otrzymuje się najczęściej w procesach fermentacji alkoholowej ze skrobi zawartej w ziemniakach, życie, ryżu, kukurydzy, lub fermentacji cukru zawartego w owocach. Stęża się go przez destylację i oczyszcza przez rektyfikację. Tak otrzymany spirytus zawiera 95,57% alkoholu i 4,43% wody. Stosowane są też inne metody produkcji (z etylenu, z tlenku węgla i wodoru, z acetylenu).

Alkohol stosowany jest do celów: przemysłowych i spożywczych (spirytus, wódka), jako rozpuszczalnik do wyrobu lakierów i politur, jako produkt do wielu syntez organicznych (synteza kauczuku butadienowego, eteru, butanolu itd.) oraz w przemyśle farmaceutycznym do otrzymywania rozmaitych nalewek i wyciągów.
W Polsce alkohol otrzymywany jest metodą fermentacyjną, głównie z ziemniaków.

Jego ujemne działanie na organizm ludzki jest powszechnie znane, działa bowiem niszcząco na komórki ośrodkowego układu nerwowego, zakłócając i hamując jego czynności. Nałogowe spożywanie alkoholu prowadzi do choroby zwanej alkoholizmem.